(ANS – Rzym) – Dokładnie miesiąc po beatyfikacji salezjanina koadiutora z Węgier, Stefana Sándora, Ambasada węgierska w Rzymie, we współpracy ze Zgromadzeniem salezjańskim, zorganizowała wieczór na cześć nowego błogosławionego. 

Po słowach powitania ambasadora, pana Gábora Györiványia, głos zabrał Przełożony Generalny ks. Pascual Chávez, który mówił o aktualności świadectwa Stefana Sándora: obrona i szerzenie wiary, troska o rodzinę w obliczu ideologii, które wykrzywiają jej naturę i misję, oraz wyzwania wychowawcze w czasie naglącej potrzeby wychowania.  

Następnie, ks. Pierluigi Cameroni, Postulator generalny przedstawił sylwetkę biograficzną i duchową nowego błogosławionego, wskazując na Sándora jako na wzór ewangelicznego radykalizmu, przykładnego życia zakonnego i szczególnego zaangażowania w świat pracy.

Potem głos zabrał György Hölvényi, podsekretarz w rządzie węgierskim, odpowiedzialny za stosunki z Kościołem i mniejszościami narodowymi, który wyraził swoje uznanie dla obecnego dzieła salezjanów na Węgrzech, które odżyło po ciężkim okresie komunizmu, oraz zadowolenie ze współpracy w  zakresie edukacji, jaka istnieje pomiędzy Kościołem i państwem.

Kolejnym punktem była projekcja filmu “Sługa Boży Stefan Sándor”, zrealizowanego przez węgierskiego reżysera Andrása Déra, także biorącego udział w tym spotkaniu. Film, bogaty w przesłania i bodźce pubudzające do refleksji, spotkał się z wielkim uznaniem, także ze względu na poziom techniczny. W widoczny sposób pozwolił zapoznać się z kontekstem historycznym, który towarzyszył przeżyciom Stefana Sándora: przejęcie władzy przez reżim komunistyczny na Węgrzech w latach 50. i nasilenie się prześladowań w stosunku do Kościoła, a przede wszystkim jego działalności edukacyjnej. Stefan Sándor zniósł w duchu ewangelicznej mocy i apostolskiej odwagi godzinę próby i męczeństwa, stając się dla współczesnej młodzieży wiarygodnym i dodającym bodźca  punktem odniesienia.

Wieczór zakończył się słowami pozdrowienia kard. Tarcisio Bertone, który przypomniał, że totalitarne reżimy w swoich akcjach prześladowczych wobec Kościoła katolickiego zawsze ze szczególną zaciekłością zwalczały jego instytucje wychowawcze, podczas gdy jedynie na bazie lojalnej i konstruktywnej współpracy pomiędzy Kościołem a Państwem jest możliwa realizacja prawdziwego dobra ludów i narodów, wspierając w sposób szczególny formację duchową, moralną i kulturową nowych pokoleń.

Opublikowano 20/11/2013