Ks. Czmil, urodzony w 1914 r. w Sudova Vyshnia (Ukraina), opuścił swój kraj w 1932 r. z powodu trudności religijnych i politycznych, jakie panowały wtedy na Ukrainie. Wraz z innymi ludźmi młodymi przybył do aspirantatu w Ivrei i po odbyciu nowicjatu w Villa Moglia (Chieri), młody Stepan Czmil złożył pierwszą profesję zakonną jako salezjanin w 1936 r. Po odbyciu swojej formacji teologicznej w Rzymie, został wyświęcony na kapłana w 1945 r. Po pracy misyjnej w Argentynie, powrócił do Włoch, gdzie w Rzymie był dyrektorem Papieskiego Niższego Seminarium dla młodzieńców ukraińskich z diaspory; pełnił tę funkcję w latach 1961-1967 i potem, od 1976 r., do dnia swojej śmierci – 22 stycznia 1978 r.
Około dwadzieścia lat po jego śmierci, Jan Paweł II przyjął ks. Stepana Czmila w poczet Kolegium Biskupów i zatwierdził jego konsekrację, która dokonała się w ukryciu 4 kwietnia 1977 r. Ks. Stepan Czmil, wraz z innymi dwoma kapłanami, przyjął święcenia biskupie z rąk kard. Josefa Slipija w absolutnej tajemnicy.
Kardynał Lubomir Husar, Arcybiskup Większy Kijowa i Przewodniczący Synodu Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego, który osobiście znał ks. Czmila, zaświadcza: “Ks. Stepan był prawie że święty, którego świętość nie rzucała się w oczy; ta była prawdziwie w nim obecna i wypływała z niego na swój sposób, promieniując na tego, kto się nim spotykał... Mówienie o sławie świętości ks. Stepana jest bardziej niż godne i sprawiedliwe, ponieważ był on naprawdę świętym!”
Bp Andrij Sapelak, salezjanin, emerytowany hierarcha z Argentyny (Buenos Aires), napisał: “Beatyfikacja i kanonizacja ks. Stepana Czmila byłaby ubogaceniem dla Kościoła Ukraińskiego. Płytką w mozaice świętości naszego narodu, ponieważ poprzez osobę ks. Stepana możemy ubogacić się świętością Ks. Bosko, który swoją inspirującą świętością otwarł drzwi świętości nie tylko zakonnikom, męczynnikom i licznym wiernym, ale zwłaszcza – młodzieży, czego przykładem jest czternastoletni św. Dominik Savio, jego wychowanek”.
Opublikowano 24/09/2008
