Sztandar – symbol, noszony przez wiele zainterosowanych, wcześniejszych grup – został przekazany przez byłych wychowanków dzieciom i młodzieży obecnego Centrum. Sztandar, który był poświęcony 75 lat temu – 25 listopada 1933, przedstawia wielki symbol co do roli, jaką odegrała Salezjańska Szkoła w Różanymstoku.
Salezjanie, którzy przybyli do Różanegostoku 11 listopada 1919 spotkali się z wielkim uznaniem ówczesnego Nuncjusza Apostolskiego - Achillego Ratti, który myślał wówczas o jakimś ośrodku kościelnym, wychowawczym i kulturalnym na krańcach wschodniej Polski. A potem to dzieło, w największym swym rozkwicie, liczyło 35 salezjanów (10 księży, 7 koadiutorów i 18 kleryków-asystentów), a także 400 uczniów, którzy wprawiali się w zawodzie rolnika, ogrodnika, ślusarza, stolarza i szewca.
Zajęcia szkoleniowe odbywały się według grup zainteresowania, i takie były np. grupy patriotyczno-katolickie (KSM), a także zespoły śpiewacze, które miały także swoje audycje w radiu. Ta kultura, którą popierali salezjanie i uczniowie przerodziła się Uniwersytet Ludowy. W 1925 ówczesny Przełożony Generalny – ks. Filippo Rinaldi udał się z wizytą do Różanegostoku.
Druga wojna światowa, a także czas powojenny, skazał to dzieło na różne istnienie. Salezjanie, żeby ocalić to dzieło – co łączyło się przede wszystkim z komunistycznymi władzami – zdecydowali się otworzyć tzw. małe seminarium. Ale ten “fortel” nie był wystarczający, 30 czerwca 1954 roku władze rządowe otoczyły szkołę kolczastymi drutami, zajęły pomieszczenia i wyrzuciły uczniów i salezjanów.
W 2002 roku salezjanie powrócili do Różanegostoku, zakładając, w roku następnym – Centrum Wychowania dla dzieci, które im zostały przedzielone przez trybynał dla nieletnich.
Dzisiaj, to Centrum gotowe jest przyjąć 120 dzieci i młodzieży, którzy, przy asytencji salezjanów, kończą swoje wykształcenie zawodowe i naukę zawodu.
Właśnie ta młodzież przejęła od byłych wychowanków z lat piędziesiątych sztandar; ten, chociaż był w ukryciu, był zawsze ich chlubą.
W czasie ceremonii przekazania sztandaru odwołano się do przeszłych dziejów dzieła, co wyraziło się poprzez prelekcje historyczne, pieśni i przedstawienia w wykonaniu obecnych uczniów. Na pamiątkę tego wydarzenia posadzono pięć dębów na cześć pięciu błogosławionych męczenników z Poznania – patronów Centrum Wychowania w Różanymstoku.
Opublikowano 02/12/2008
