| Watykan – Biskup Rosario Saro Vella pierwszym biskupem salezjańskim na Madagaskarze |
Byli obecni również liczni przedstawiciele władz cywilnych, a wśród nich niektórzy z członków malgaskiego rządu.
Plac wypełniła przeszło dziesięciotysięczna rzesza wiernych; ci także z braku miejsca znajdowali się w miejscach przylegających do placu. Uroczystość, rozpoczęta o godz. 8.00 rano, trwała do godz. 14.00; towarzyszyła jej żywiołowość liturgiczna typowa dla ludu afrykańskiego. Znaczące były dwa gesty, jakie miały miejsce na zakończenie ceremonii, a które były wyrazem, zgodnie z miejscową tradycją, przyjęcia przez wiernych i diecezję nowego pasterza: biskup Vella został potraktowany jako osoba królewska i przyodziany w dwa płaszcze, i na odpowiednio przygotowanym tronie był procesjonalnie wniesiony w tłum wiernych.
Dr Alessandro Cévese, ambasador Włoch w Madagaskarze, w telegramie gratulacyjnym, wyrażając swoją radość i wzruszenie, wyraża takie oto życzenia: “Warunki ubóstwa i cierpienia, w jakich znajduje się wielka część miejscowej ludności, czynią działanie Kościoła jeszcze bardziej ważnym. Jestem pewien, że nowy Biskup nie będzie tylko przewodnikiem duchowym, którego wszyscy potrzebują, ale będzie umieć wsłuchać się w potrzeby ludzi i im zadośćuczynić. Zwracam się do niego przede wszystkim jako do brata Włocha na ziemi, która mogła doświadczyć nadzwyczajnego wkładu wielu moich krajanów, zakonników i nie tylko, którzy zaadoptowali tę wielką wyspę malgaską i uznali za swoją”.
Ks. Vito Luigi Perrelli, inspektor ISI, w swoim liście przypomniał o początkach misyjnej obecności salezjanów i o ks. Vella, który “przybył na Madagaskar ze świeżą, młodzieńczą energią i zapałem, zgodnie z mottem ks. Bosko: ‘Da mihi animas, caetera tolle’. Miał w sercu słońce ziemi sycylijskiej, ogień wulkanu Etna, które uczyniły go już od lat młodzieńczych człowiekiem pełnym żywiołowości. Nieugięty w pracy, w której się nie oszczędzał, ale którą zawsze wykonywał z wielką radością i uśmiechem, którym zdobywał serca”.
Istotnie, doceniana jest praca biskupa Vella, jaką realizował razem z innymi salezjanami włoskimi i malgaskimi, najpierw w Ankililoaka, następnie w Betafo i w diecezji, której jest teraz biskupem – w Ambanja, a zwłaszcza – na tym prawdziwym obszarze misyjnym, jakim jest Bemaneviky.
Opublikowano 21/12/2007
