(ANS – Rzym) – “W tej autochtonicznej rzeczywistości widzę siebie jako cząstkę snu wielu innych marzycieli i... jako wyzwanie, na które wskazuje KG27, wzywając nas do bycia Księdzem Bosko na rzeczywistych peryferyjnych obszarach i tam, gdzie najbardziej potrzebna jest profetyczna i ewangeliczna obecność”. W ten sposób wypowiedział się diakon z Brazylii, José Alves de Oliveira, misjonarz wśród tubylców Xavante, dzieląc się z nami swoim świadectwem.

Pierwszy kontakt z ludnością tubylczą miałem w czasie mojego nowicjatu w 2003 roku. Wchodziło w zakres tej fazy formacyjnej poznanie wspólnot tubylczych Bororo i Xavante oraz Misji Salezjańskiej Mato Grosso. Był to znaczący kontakt. Potem złożyłem prośbę i zostałem wysłany na drugi rok asystencji do wspólnoty Xavante w San Marcos. To misyjne doświadczenie było kontynuowane w czasie wakacji w latach, w których studiowałem teologię.

W 2011 roku zostałem wyświęcony na diakona w San Marcos i zostałem skierowany do salezjańskiej wspólnoty misyjnej w parafii pw. św. Dominika Savio w Nova Xavantina. Moim celem była praca na rzecz tubylczej ludności Xavante w tym regionie. W 2013 r. byłem członkiem wspólnoty salezjańskiej w Sangradouro, gdzie żyją tubylcy Bororo i Xavante. Byłem tam nauczycielem, koordynatorem grupy młodzieżowej, animatorem liturgicznym, świąt kulturalnych i oratorium. Powierzono mi także napisanie historii misji salezjańskiej obejmującej okres ostatnich 50 lat, a poza tym byłem odpowiedzialnym za centralę hydroelektryczną, pracę rolniczą i zaspokojenie codziennych potrzeb wspólnoty...

Obecnie znowu jestem w parafii św. Dominika Savio. Parafia obejmuje dwie diecezje i prałaturę, cztery okręgi tubylcze, przeszło 150 wiosek, ogromną przestrzeń terytorialną, którą zamieszkuje ludność licząca ok. 15 tysięcy tubylców. Widzę siebie jako osobę, która, dzięki chrztowi, jest wezwana do życia, jak Ksiądz Bosko, w Duchu Jezusa Chrystusa. Papież w swojej “Evangelii Gaudium” zwraca uwagę na ten istotny wymiar misji Jezusa, który powinien także charakteryzować wspólnotę tych, którzy za Nim poszli.

Ksiądz Bosko dobrze zrozumiał to wezwanie, wysyłając misjonarzy do Indian Ameryki. Liczni misjonarze, pozostawiając swoje ziemie, oddali się tej pracy z wiarą i miłością. W ten sposób w tej tubylczej rzeczywistości widzę siebie jako cząstkę tego snu tak wielu marzycieli i... jako wyzwanie, na które wskazuje KG27, która wzywa nas do bycia Księdzem Bosko na rzeczywistych obszarach peryferyjnych i tam, gdzie najbardziej potrzeba profetycznej i ewangelicznej obecności.

Świadom swoich ograniczeń, ale również z sercem otwartym na Boga i innych, wiem, że coś dobrego może się tutaj zrodzić. To ukazal Ksiądz Bosko i liczni misjonarze, którzy oddali życie w obronie ludów tubylczych.

Oczywiście, istnieją wyzwania: poznać język i kulturę Xavante; inkulturowana ewangeliczacja, zmiana mentalności osobistej, otwarcie się na to, co nowe, co stawia pytania; przezwyciężenie konfliktów wewnętrznych i zewnętrznych (między tubylcami i innymi) na drodze dialogu i wzajemnego przyjęcia; brak zasobów materialnych i ludzkich, które uniemożliwiają bardziej skuteczną pracę. 

Ale pozytywne jest także to, że salezjańska praca misyjna, prowadzona wśród tubylców, wydaje swoje owoce. Przede wszystkim jestem zadowolony z powodu tych wysiłków, jakie podjęła Misja Salezjańska: ukazuje ona, że sny są kontynuowane, i że to “niewiele”, co mamy, kiedy dzielimy z innymi, staje się “wiele”.

Opublikowano 07/01/2015