(ANS – Turyn) – Kierując słowa powitania w dialekcie piemonckim, podobnie jak uczyniłby to Ksiądz Bosko w swoim rodzinnym języku, ludzie młodzi stawili się na spotkanie z papieżem Franciszkiem dla nich zarezerwowanym na Placu Vittorio Veneto, co miało miejsce w niedzielę 21 czerwca w ramach jego pielgrzymki do Całunu. 

Po pobycie na Valdocco, kiedy jeszcze żywo stał w pamięci obraz spotkania ze światem salezjańskim u stóp urny Świętego założyciela, odpowiedzi Papieża na pytania wybranych ludzi młodych, odzwierciedlające niepokoje i nadzieje wszystkich, złożyły się na solidną katechezą na temat “Miłości, która jest największa”, który jest także tematem towarzyszącym Wystawieniu Całunu 2015.

Wychodząc od Ewangelii św. Jana, rozdz. 15, wersetów 12 i 17, Ojciec Święty wskazał na trzy terminy, na których się zasadza mowa Jezusa, jaką kieruje do swoich uczniów: miłość, życie i przyjaciele. “Trzy słowa, które się przeplatają i wzajemnie wyjaśniają” – podkreślił Papież. Aby słowo “miłość” nie przemieniło się w ideę uczucia z telenoveli, “trzeba, aby się bardziej wyraziło w czynach niż słowach. Bóg poświęcił się dla ludzkości, angażując się w historię wybranego ludu, aż do ofiarowania na krzyżu Swojego Syna”.

Następnie miłość jest przekazywana: “słucha, odpowiada, umie rozmawiać” – podkreślił papież Franciszek. Po czym wypowiedział “niepopularne słowa”, bo uznał, że jest to jego obowiązkiem jako pasterza, by szczerze stwierdzić:  to za swój obowiązek, twierdząc z całą szczerością: “miłość bardzo szanuje osoby, nie wykorzystuje ich: miłość jest czysta”.

Przywołując przykład miłości rodziców, którzy po nocnym czuwaniu przy chorym dziecku, następnego dnia podejmują niemniejszy trud pracy, papież Franciszek zaznaczył, że miłość poświęca się dla innych. “Krzyż jest znakiem tej miłości”. 

Przywołał następnie pokrótce wielkie tragedie XX wieku, które mają jako wspólny mianownik filozofię odrzucenia przez społeczeństwo osób najsłabszych i bezbronnych.

Także dzisiaj 40% ludzi młodych, którzy nie znajdują pracy w takich miastach, jak Turyn, to ofiary tej filozofii: “żyją w poczuciu wstydu, że nie są tego godni, kończąc w różnych uzależnieniach lub walcząc u boku terrorystów, chcąc zrealizować jakiś ideał”.

Żyć życiem, które nie przynosi rozczarowania, “żyć, a nie wegetować”. Przytaczając słowa błogosławionego Pier Giorgio Frassatiego, papież wyraził się z uznaniem o doświadczeniu młodych, którzy realizują oratorium “wychodzące”, doświadczając tego, że nie są mydlanymi bańkami. “Czyńcie rzeczy konstruktywne, które będą gromadzić osoby – to jest najlepsze antidotum na niefność w życiu”. 

Są także doświadczenia przeciwne dzieleniu się, koordynacji, budowaniu. “Praca, praca! W ten sposób przywołał dewizę, która jest właściwa salezjanom począwszy od doświadczenia pracy z pierwszymi chłopcami na Valdocco. “Chrześcijanie z końca XIX wieku musieli stawić czoła warunkom, które szczególnie hamowały wszelkie pójście do przodu: doświadczali szerzenia się masonerii, antyklerykałów, satanistów, widzieli Kościół zablokowany” – podkreślił papież Franciszek. 

Ksiądz Bosko jest symbolem tej umiejętności pójścia pod prąd, a wraz z nim inni heroiczni chrześcijanie, którzy rozkwitli w tym wieku także w Turynie. “Pomyślcie o tym, co uczynili święci tej ziemi” – powiedział na zakończnie – żyjcie zawsze w postawie wychodzenia, aby coś nieść. Jeśli jesteś nieruchomy, nie żyjesz życiem”.

Opublikowano 22/06/2015