(ANS – Rzym) – W dniu 2 kwietnia 2005 roku, o godzinie 21.37 Jan Paweł II odszedł do domu Ojca. Dziesięć lat od tego wydarzenia wspominamy polskiego Papieża, który ostatnio został ogłoszony świętym, i jego związki z charyzmatem salezjańskim, z którym mógł się zapoznać w swojej młodości. “Myślę, że w procesie kształtowania się mojego powołania środowisko salezjańskie odegrało doniosłą rolę” – sam wyznaje w książce “Dar i Tajemnica”.

W 1938 r. Karol Wojtyła przeniósł się ze swoim ojcem z Wadowic do Krakowa i zamieszkał przy ulicy Tynieckiej 10, w dzielnicy Dębniki. W ten sposób salezjański kościół św. Stanisława Kostki stał się jego kościołem parafialnym, do którego uczęszczał w latach 1938-1944 jako student Uniwersytetu Jagiellońskiego, robotnik “Solwayu” i kleryk tajnego seminarium. Tam często modlił się przed obrazem Maryi Wspomożycielki, ugruntowując swoją decyzję całkowitego poświęcenia się na służbę Panu i Jego Kościołowi. Istotnie, w 1972 roku powiedział: “Przed tym obrazem wymodliłem sobie i ugruntowałem moje powołanie kapłańskie”.

W lutym 1940 r. w parafii salezjańskiej poznał Jana Tyranowskiego, dzisiaj Sługę Bożego, który uczestniczył wtedy w spotkaniach młodzieży, które organizowali wtedy salezjanie. To właśnie Tyranowski odegrał kluczową rolę po aresztowaniu przez gestapo i wywiezieniu do obozu koncentracyjnego Auschwitz księdza Jana Świerca, proboszcza, i innych salezjanów – których trwa proces beatyfikacyjny – obejmując opiekę duchową młodzież męską. Czynił to w ramach tzw. “Żywego Różańca”, do którego należał także Karol Wojtyła, późniejszy Papież, który określił go potem “wychowawcą-teologiem, apostołem wielkości Boga, piękna Boga”. 

Z całą pewnością lata pobytu na Dębnikach zadecydowały o kształcie życia Karola Wojtyły. Tutaj, w salezjańskim kościele, w dniu 3 listopada, po Mszy św. prymicyjnej, którą odprawił kilka dni wcześniej w krypcie św. Leonarda na Wawelu, odprawił Eucharystię dla swoich bliskich i przyjaciół.

Niepowtarzalnym wydarzeniem, które silnie podkreśliło jego ścisłe więzi z salezjanami, była jego wizyta w Polsce w 2002 roku, kiedy to 17 sierpnia dwukrotnie zatrzymał się na terenie salezjańskiej parafii. Najpierw przy ul. Tynieckiej 10, gdzie mieszkał w latach wojny, a następnie przed kościołem salezjańskim, gdzie był wystawiony tak bliski mu obraz Maryi Wspomożycielki. Ojciec Święty skierował wówczas następujące słowa: “Zawsze pamiętam tych Salezjanów, których stąd zabrano do obozu koncentracyjnego. Już większość z nich nie wróciła. Zawsze pamiętam! Pamiętam o Żywym Różańcu, o Janie Tyranowskim. To wszystko wiąże się dla mnie z Dębnikami i tym kościołem. Z całego serca wam Salezjanom, Duszpasterzom i wszystkim Parafianom Dębnickim błogosławię: w Imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Szczęść Boże!”.

Opublikowano 2/04/2015