| Watykan – Bp Pierre Tafunga Mbayo arcybiskupem Lubumbashi |
| Watykan - Salezjanin wśrod członków Zgromadzenia Specjalnego dla Bliskiego Wschodu |
W zależności od popełnionej winy, winowajca jest wezwany do tego, by z całą szczerością przyznał się do popełnionego zła. To przyznanie się odbywa się zazwyczaj wobec przedstawicieli władz, strażnika ładu społecznego lub szamana. W niektórych przypadkach przyznanie się do winy ma miejsce przed całą wspólnotą. Wtedy oskarżona osoba musi publicznie wyrazić intencję naprawy szkody, jaką wyrządziła.
Ten, kto wyrządził szkodę, jest zobowiązany do zadośćuczynienia, a w przypadku, gdy tego nie może uczynić – jego rodzina. To polega na uiszczeniu odpowiedniej zapłaty za wyrządzone szkody i krzywdy. W zależności od danej kultury, sankcje te polegają na ofiarowaniu żywego zwierzęcia lub owocu polowania.
Ten, kto został obrażony, może się także domagać przeprosin od tego, kto go obraził. Proces zadośćuczynienia kończy się w chwili, gdy osobie, która wyrządziła krzywdę, zostało wybaczone, a zapłata uiszczona. Główną chwilą zadośćuczynienia jest ceremonia przebaczenia. Z lęku przed karą (śmierć natychmiastowa, brutalna, nieoczekiwana...), która mogłaby pochodzić bezpośrednio od Boga lub ze strony jakiegoś czarownika, winny musi dopełnić rytu pojednania, aby poprawić swoje zachowanie i otrzymać przebaczenie. Obrzęd odbywa się w miejscu świętym wobec wspólnoty i celebransa (czarownika), który przewodniczy ceremonii.
Formuły wyznania, gesty obrzędowe ponitenta, kary cielesne i materialne, używane przedmioty z całą ich symboliką, jak również formuły wymawiane przez celebransa w celu oczyszczenia penitenta – są różne dla różnych plemion.
Po wyznaniu winy następują zawsze rady i upomnienia, mające doprowadzić do ostatecznej przemiany. Możemy tutaj wymienić takie oto konkretne ryty: obrzędowa ceremonia błogosławieństwa i wielkiego przebaczenia; uczta świąteczna i wspólnotowa, będąca wyrazem radości z tego powodu, że pomyślnie powróciło się do stanu sprzed wykroczenia i pogodziło członków wspólnoty; uiszczenie zapłaty celebransowi; obrzęd zadośćuczynienia wobec bogów zemsty i duchów w przypadku jakiegoś przekleństwa.
Opublikowano 16/10/2009
