(ANS – Rzym) – Przełożony Generalny, otwierając obrady IV Spotkania Inspektorów Europy, przedstawił niektóre punkty oceny odnośnie do dotychczasowej realizacji Projektu Europa (PE) i wskazał także na niektóre kierunki dotyczące przyszłości. Nie są to czyste dane, ale obraz tego, w jaki sposób salezjanie zrozumieli, przyjęli i urzeczywistniają PE.

Dane, jakie wyłoniły się na bazie kwestionariuszy wypełnionych przez Inspektorów Europy i Rady Inspektorialne, pozwalają stwierdzić, że ogólnie przekaz PE można uważać za udany, chociaż, jak się wydaje się, bardziej angażował on zarząd inspektorialny niż poszczególnych salezjanów.

Procesy wdrożone przez Inspektorie w zakresie rewitalizacji endogennej (ożywienie wewnętrzne) – pierwszego i najbardziej delikatnego z priorytetowych zadań PE – jak się wydaje, prawie że zgodnie pomogły odkryć na nowo Księdza Bosko i jego duchowość dzięki większej trosce o życie wspólnotowe, także poprzez programację wspólnotową i dostrzeżenie naglącej potrzeby formacji i towarzyszenia lokalnym dyrektorom; był to także powrót do bardziej wyrazistej ewangelizacji młodzieży, zasadzającej się na towarzyszeniu osobistym i trosce o kulturę powołaniową; również praca ze świeckimi współpracownikami była realizowana z większym przekonaniem. Okazało się, że największą przeszkodę stanowi sama osoba salezjanina, który, z racji wieku lub braku motywacji powołaniowej, nie jest w stanie zrozumieć sytuacji kulturowej społeczeństwa i sposobu bycia młodym dzisiaj. Szerzenie się indywidualizmu i słaba animacja wspólnotowa wydają się potwierdzać, że problem, jaki dotyczy dzisiaj wspólnot salezjańskich, jest problemem kulturowym.

Większość inspektorii podeszła poważnie do procesu restrukturyzacji – co jest drugim z priorytetowych zadań PE – chociaż ten nie zawsze jest dogłębny i odważny. Nie wszyscy salezjanie zdają sobie sprawę z istoty problemu, nie postrzegają go tak, jak jest postrzegany przez zarząd inspektorii. Z tego względu Przełożony Generalny wyraził życzenie, „by najbliższa Kapituła Generalna określiła zasady, które pomogą inspektoriom i regionom lepiej umiejscowić się w służbie na rzecz młodzieży z terenu”.

Co do trzeciego z zasadniczych tematów – Europa ziemią misyjną – akcent został położony zarówno na wysyłanie misjonarzy, jak i ich przyjęcie. Trudności natury językowej i kulturowej dotykają nie tylko misjonarzy, ale także wspólnoty, które ich przyjmują. Godne pochwały są procesy wdrożone przez niektóre inspektorie, które dotyczą stopniowego włączania społeczno-kulturowego i duszpasterskiego salezjanów pochodzących z innych środowisk.

Bardziej analityczne i pogłębione były trzy linie horyzontalne, jakie Przełożony Generalny wskazał odnośnie do przyszłości PE.

Ks. Chávez dokonał pewnych wyjaśnień w tym względzie. „Kontekst, w którym żyjemy, nie stanowi ‘sceny’, na której zwyczajnie występujemy, ale – ‘interlokutora’, z którym rozmawiamy”. W tej perspektywie „Nowa Ewangelizacja dla przekazu wiary chrześcijańskiej ma dostarczyć odpowiedzi na wielkie potrzeby współczesnego człowieka, przekazując Miłość Bożą objawioną w Jezusie Chrystusie”. Sytuacja ekonomiczna, polityczna, supremacja nauki, ambiwalencja komunikacji społecznej i płynna etyka wyniesiona do rangi religii – zrodziły owo duchowe „pustynnienie”, o którym mówi z przejęciem Benedykt XVI, a które domaga się mężczyzn i kobiet wiary. Tak więc życie konsekrowane jest dzisiaj jak nigdy przedtem aktualne i konieczne.

Relacja Kościół-Świat – pierwsza ze wskazanych linii – musi się zasadzać na autentyczności i radykalności Ewangelii. „Dzisiaj jest niezbędne bardziej przekonane zaangażowanie kościelne na rzecz nowej ewangelizacji, by można było odkryć radość wiary i odnaleźć entuzjazm w przekazywaniu wiary. Istotnie, wiara wzrasta, kiedy jest przeżywana jako doświadczenie miłości otrzymanej i kiedy jest przekazywana jako doświadczenie łaski i radości”.

Druga linia jest uwarunkowana potrójną „osią” PE, na którą składają się:

• rewitalizacja endogenna (ożywienie wewnętrzne) charyzmatu, zasadzająca się na nawróceniu osobistym każdego salezjanina, wezwanego do bycia świadkiem żyjącego Boga, który Go widział, a nie tylko o Nim słyszał;
• restrukturyzacja placówek i zmiana charakteru duszpasterstwa, by można było zaoferować dzieła, projekty, a przede wszystkim – osoby, które będą umiały pokierować i ukierunkować w tym kryzysie, który w rzeczywistości jest entropowy, ponieważ zatracił sens i kierunek;
• wysyłanie i przyjęcie misjonarzy, co stanowi, pomimo wyzwań już wcześniej wspomnianych, piękny ruch współbraci, który wydaje i jeszcze wyda owoce.

Trzecia linia dotyczy współpracy, która się urzeczywistnia poprzez współdziałanie różnych Inspektorii Europy, pracę w sieci na poziomie struktur i środowisk salezjańskich oraz włączenie świeckich. “Nie zaczynamy od zera” – powiedział ks. Chávez, przypominając, że “Ks. Bosko odczuwał zawsze potrzebę udziału wszystkich”.

Tekst wystąpienia Przełożonego Generalnego wkrótce będzie dostępny w dziale PE na stronie sdb.org w języku włoskim i angielskim.

Opublikowano 03/12/2012