(ANS – Turyn) – Od zaangażowania na rzecz jednej tylko osoby mogą wziąć początek korzyści dla całej wspólnoty. Tak się stało w przypadku Williama, chłopca pochodzącego z grupy etnicznej Masajów z Tanzanii, który znalazł wsparcie ze strony wielu osób i możliwość edukacji w salezjańskiej szkole w Turynie. A którego intencją dzisiaj jest spłacić dług wdzięczności, pomagając dzieciom ze swojej wioski, mających mniej szczęścia niż on.
 
William posiada liczne cechy, które są typowe dla młodych Masajów, łącznie z wielkimi otworami w małżowinie usznej, ale jego historia – która ukazała się na łamach czasopisma “La Stampa” – nie należy do zwyczajnych. W przeszłości pasł bydło na pastwiskach, przemierzając dziesiątki kilometrów w ciągu dnia, aby dostarczyć mięso górnikom, a potem sprzedawał naszyjniki w Zanzibar. Tam poznał włoską parę małżeńską, która zadeklarowała swoją pomoc i pokrycie kosztów jego nauki na wyspie. “Zgodziłem się bardzo chętnie, ponieważ zawsze lubiłem szkołę, nie mogąc oderwać się od książek” – opowiada.

Po ukończeniu szkoły średniej w Zanzibar, w 2008 r. William została zaadoptowany i przeniósł się do Turynu, gdzie rozpoczął naukę w salezjańskim liceum “Edoardo Agnelli”. Tam z czasem stał się bardzo popularny wśród uczniów: opowiadał o tym, jak znalazł się oko w oko z lwem w nocy, i jak był świadkiem zamordowania, z użyciem maczet, poszukiwaczy złota. Ale według ks. Alberto Zaniniego, dyrektora szkoły, przede wszystkim jego pasja do nauki jest tym, co zaskoczyło i wzbudziło budziw u jego kolegów.

Obecnie William jest w trzeciej klasie liceum i jest przewodniczącym “Republiki Uczniowskiej”, będącej symulacją wewnętrznej struktury państwej w tym instytucie. Chce dostać się na uniwersytet, aby dalej się uczyć, ale jego marzeniem jest powrót do Elerai, swojej wioski w Tanzanii, i założenie tam szkoły. “Pragnę, aby także dzieci z mojej wioski mogły pójść do szkoły, jak to ja zrobiłem”.

Ubiegłego lata William odbył pierwszą podróż do swojego domu. W swojej wiosce uczył około trzydziestu dzieci różnych przemiotów, takich jak język suahili, język Masajów, i matematyka. Wykonał nawet własnoręcznie tablicę i ławki szkolne, które umieścił w cieniu drzew.

Zanim William będzie w stanie osiągnąć swój cel, musi stawić jeszczo czoło licznym wyzwaniom; jakkolwiek jego entuzjazm jest coraz większy i udziela się także innym osobom: rada szkoły “Agnelli” rozważa projekt wsparcia go w tym przedsięwzięciu, podczas gdy niektórzy młodzi, udzielający się w ramach salezjańskiego programu misyjnego, myślą o towarzyszeniu mu do Elerai w czasie najbliższej podróży.

Opublikowano 29/03/2012