SOCIETA’ DI SAN FRANCESCO DI SALES

casa generalizia salesiana

Via della Pisana 1111 - 00163 Roma

Il Vicario del Rettor Maggiore

Rzym, 1 września 2015

Prot. 15/0360

Do Czcigodnego

Księdza Inspektora

i Członków Rady Inspektorialnej

w ich siedzibach

Przedmiot: Wiadomość dotycząca spotkania Rad Generalnych SDB - CMW

Drodzy Księże Inspektorze i Współbracia z Rady Inspektorialnej, 

dnia 7 lipca 2015 r., w Castel Gandolfo, w domu Córek Maryi Wspomożycielki spotkały się nasze dwie Rady Generalne SDB i CMW z Matką Yvonne i z Przełożonym Generalnym ks. Angelem.

Na spotkaniu omawiano temat, który został uznany za priorytetowy przez nas, SDB i CMW, tj. praca wychowawczo-duszpasterska. Chodzi tu o troskę o powołania apostolskie, a zwłaszcza o powołania do salezjańskiego życia konsekrowanego. 

Staraliśmy się wspólnie poszukiwać „aspektów, które są zbieżne w animacji powołaniowej SDB i CMW”. Ponieważ często pracujemy razem, szczególnie z młodzieżą z Salezjańskiego Ruchu Młodzieżowego, ważne jest, abyśmy mieli wizję, którą wspólnie będziemy podzielać w naszym zaangażowaniu na polu animacji powołaniowej. To będzie także korzystne dla naszych wspólnych działań.

Papież Franciszek, w przemówieniu skierowanym do Rodziny Salezjańskiej na Valdocco w dniu 21 czerwca tego roku, zaprosił nas do konkretności. Powiedział do nas: „Dziękuję wam za waszą konkretność... Salezjanin jest konkretny, widzi problem, zastanawia się nad nim i go rozwiązuje”.

Jesteśmy więc zaproszeni do „podjęcia” razem, jako SDB i CMW, a następnie również jako Rodzina Salezjańska, troski o powołania. Jak Ksiądz Bosko pracujemy na rzecz powołań dla Kościoła, dla Rodziny Salezjańskiej i dla naszych Zgromadzeń.

Ten list, skierowany do współbraci, do wspólnot wychowawczo-duszpasterskich, pracujących z młodzieżą, świeckimi i rodzinami, niech nam pomoże w kroczeniu wspólną drogą. W ten sposób Dwusetlecie, w szczególności spotkanie SYM w Turynie i na Colle, które przebiegło bardzo pomyślnie, będzie mogło znaleźć kontynuację w naszych działaniach i przynieść powołaniowe owoce.

Serdecznie pozdrawiam w Księdzu Bosko

                                                                                                 ks. Francesco Cereda

SPOTKANIE RAD GENERALNYCH SDB - CMW

Castel Gandolfo, 7 lipca 2015

„Zbieżne aspekty w animacji powołaniowej SDB i CMW ”

Wiadomości dla Inspektorii

Na spotkaniu obu Rad Generalnych, CMW i SDB, mającym miejsce w Castel Gandolfo w dniu 7 lipca 2015 r., we wspomnienie liturgiczne bł. siostry Marii Romero, przeprowadzono refleksję i dzielono się spostrzeżeniami na temat: Zbieżne aspekty w animacji powołaniowej Salezjanów i Córek Maryi Wspomożycielki. Wcześniej wszyscy otrzymali tekst, który został opracowany przez grupę roboczą, którą tworzyli: Radca Generalny ds. Duszpasterstwa Młodzieżowego SDB, ks. Fabio Attard, i Radczyni Generalna ds. Duszpasterstwa Młodzieżowego CMW, s. Runita Borja, wraz ze swoimi ekipami.  

REFLEKSJA WSTĘPNA

Po pozdrowieniu Matki Yvonne zaczęliśmy się zastanawiać nad tekstem, który został zaproponowany jako punkt wyjścia. Potwierdziliśmy przy tym nasze zaangażowanie na rzecz bycia wychowawcami według myśli Księdza Bosko i Matki Mazzarello, zdolnymi do działania z realistyczną i ufną znajomością świata ludzi młodych, aby im pomóc w rozeznaniu planu, który Bóg ma względem każdego z nich. Przedmiotem tej wstępnej refleksji były następujące punkty:

1. Założenia wyjściowe. Powołanie jest przyjęciem życia jako daru i przeżywania go jako daru.  Wezwanie Boże rozwija się w historii życia i wymaga stałej dyspozycji danej osoby. Powołanie do życia konsekrowanego jest wezwaniem szczególnym, które Bóg wciąż kieruje do współczesnych młodzieńców i dziewcząt we wszystkich częściach świata; jesteśmy odpowiedzialni za ich  ukierunkowanie i towarzyszenie im w spotkaniu z Jezusem poprzez znaczące doświadczenia. Musimy wierzyć, że charyzmat salezjański pozostaje wciąż darem dla dzisiejszych młodzieńców i dziewcząt wszystkich kultur.    

2. Wizja duszpasterska, przedstawiająca się jako koncepcja integralnego duszpasterstwa młodzieżowego, uwzględnia różne wymiary osoby ludzkiej i rozmaite perspektywy, z których postrzegamy daną osobę. Wymiar powołaniowy musi być obecny w całej działalności duszpasterstwa młodzieżowego; stanowi on kulminację integralnego duszpasterstwa młodzieżowego.

3. Wśród znaczących wyborów uwypukla się konieczność rozwoju kultury powołaniowej oraz pewnych postaw otwartości i odpowiedzialności; budowania wspólnot wiary i radosnego życia salezjańskiego; wychodzenia z propozycją powołaniową na poziomie międzynarodowym, włączoną w program wychowania do wiary i towarzyszenia osobistego; zróżnicowania propozycji o ukierunkowaniu powołaniowym, uwzględniającej te oznaki powołaniowe, które ujawniają się na drodze wzrastania.

4. Celem jest, aby pomóc każdemu młodemu człowiekowi w odkrywaniu i realizacji planu Bożego, aż do uczynienia go własnym programem życia jako powołania ludzkiego i chrześcijańskiego, powołania apostolskiego i salezjańskiego powołania zakonnego. 

5. Wśród możliwości i wyzwań wskazano na: troskę o właściwy przebieg towarzyszenia młodym animatorom w przeżywaniu ich życia chrześcijańskiego; stopniowe i progresywne dojrzewanie w wierze; świadomość, że życie jest powołaniem, które dotyczy każdego z członków wspólnoty wychowawczej, stanowi „zwierciadło wszystkich powołań”; propozycję posługi i wychowywania do bezinteresowności w ramach wolontariatu wychowawczego, misyjnego, społecznego; obecność wśród dorosłej młodzieży i nie tylko wśród dzieci i dorastającej młodzieży; personalizacja relacji wychowawczych z młodzieżą w całości dzieł; współpraca z całą Rodziną Salezjańską i innymi ruchami kościelnymi.   

ZBIEŻNE ASPEKTY

Po pracy w grupach zostały przedstawione na forum zgromadzenia niektóre sugestie, które wyłoniły się w czasie debaty. Powinny one stać się operatywnym punktem odniesienia dla SDB i CMW.

1. Przede wszystkim zdajemy sobie sprawę z tego, że animacja powołaniowa, zanim stanie się źródłem troski, jest znakiem nadziei, ponieważ powołania pochodzą od Boga, który ciągle wzywa. Z naszej strony, musimy wychowywać do wiary przy pomocy różnych form pośrednictwa i świadczyć o zadowoleniu z własnego powołania, przeżywając go z radością i bogactwem człowieczeństwa, tworząc w naszych środowiskach klimat rodzinny i gościnności.  

2. Ponadto przyznano, że Ksiądz Bosko swoim życiem wzbudzał zachwyt w ludziach młodych, tak więc pojawia się pytanie, dlaczego dziś brakuje nam tego powabu i tej zdolności przyciągania. Ludzie młodzi widzą, że pracujemy wiele, ale być może nie dostrzegają piękna naszego życia konsekrowanego i radosnego świadectwa osobistego i wspólnotowego życia przeżywanego całkowicie dla Chrystusa.   

3. Uwypuklono następujące znaczące wyzwania:

• wspieranie we wspólnotach kultury powołaniowej w taki sposób, aby wszyscy czuli się współodpowiedzialni za powołania, świadczyli o radości ze swojego powołania i bliskości relacji; to pomoże przezwyciężyć podział pomiędzy duszpasterstwem młodzieżowym i animacją powołaniową; w niektórych miejscach ciągle mamy problem z odpowiednim przeżywaniem kultury daru i promowania pedagogiki ochrony środowiska;  
• zapewnienie towarzyszenia osobistego ludziom młodym;
• odważne wychodzenie do młodych z mocnymi propozycjami na poziomie zaangażowania apostolskiego i życia chrześcijańskiego, zgodnie z salezjańską duchowością młodzieżową;
• zaangażowanie się na rzecz podniesienia jakości katechizacji;
• włączenie rodziny  jako „łona” powołań;
• zwrócenie uwagi na uczuciową słabość ludzi młodych i zatroszczenie się o ich dojrzewanie;
• świadczenie o pełni człowieczeństwa naszego życia osobistego, o życiu wspólnotowym przeżywanym z miłością, o radości z naszego powołania.    

4. Wskazano na pewne priorytetowe wybory:

• zapewnić towarzyszenie ludziom młodym w każdej wspólnocie, uwzględniając je w programie duszpasterstwa młodzieżowego, a poza tym – we „wspólnocie powołaniowej”, pomagając im w odkryciu planu Bożego w ich życiu;
• wspierać wzrastanie w wierze, skupionej na miłości do Pana Jezusa;
• proponować ludziom młodym poważne zaangażowanie w wolontariat lub w działalność grup solidarności na rzecz ubogich, pielęgnując w ludziach młodych pasję do poświęcenia własnego życia dla wielkiego ideału;
• być z młodymi ludźmi, pozostawiając zadania administracyjne ludziom świeckim, w taki sposób, aby żyć jak Ksiądz Bosko wśród nich, będąc przekonani, że wiarę i powołanie przekazuje się przez kontakt osobisty;
• być obecnym wśród studentów; oni zastanawiają się poważnie nad swoją przyszłością;
• bardziej ukazać salezjańskie życie zakonne przeżywane we wspólnocie; brakuje tej fascynacji, jaką Ksiądz Bosko wzbudzał w ludziach młodych, aby przyprowadzić ich do Boga;
• świadczyć o wspólnych momentach życia i pracy SDB i CMW; młodzi ludzie nie widzą nas, jak modlimy się wspólnie, pracujemy wspólnie, planujemy wspólnie, radujemy się wspólnie;
• wzmocnić współpracę powołaniową między SDB i CMW orazinnymi grupami Rodziny Salezjańskiej;

zapewnić obecność w Inspektoriach SDB i CMW inspektorialnego animatora/animatorki powołaniowego/powołaniowej, którzy będą pozostawać w kontakcie z całym duszpasterstwem młodzieżowym i  dialogu ze sobą.