(ANS – Watykan) – W piątek 12 października do południa Przełożony Generalny Salezjanów ks. Pascual Chávez zabrał głos w czasie obrad XIII Zwyczajnego Zgromadzenia Ogólnego Synodu Biskupów. Skierował apel i przedstawił propozycję konkretnych działań, ustosunkowując się do tematu “Konieczność wdrożenia i wsparcia kultury powołaniowej w Kościele”.
W swoim wystąpieniu ks. Chávez odniósł się do 83 punktu “Istrumentum Laboris” – w którym, w sytuacji braku księży, zachęca się do wprowadzenia solidnego duszpasterstwa powołaniowego – i punktów 159-161, gdzie uwypuklone zostało “centralne miejsce powołań” w programie Nowej Ewangelizacji.
“Ewangelizacja i powołanie to dwa nieodłączne elementy” – powiedział Przełożony Generalny Salezjanów. “Więcej, kryterium autentyczności dobrej ewangelizacji stanowi jej zdolność do wzbudzania powołań, doskonalenia programów życia ewangelicznego, pełnego włączenia osób, które są ewangelizowane, aż do uczynienia ich uczniami, świadkami i apostołami”. Z tego względu duszpasterstwo musi stać się powołaniowe, stwarzając kulturę powołaniową, “tj. odpowiedni sposób przyjęcia i podejścia do życia jako darmowego daru otrzymanego od Boga do realizacji programu i posłannictwa zgodnego z jego planem”.
Powołanie chrześcijańskie jest spotkaniem, osobistą relacją przyjaźni, która wypełnia serce i przemienia życie: “Obecny Synod na temat Nowej Ewangelizacji musi pomóc wszystkim pasterzom stać się dla młodzieży duchowymi przewodnikami, takimi jak Jan Chrzciciel, który wskazując na Jezusa swoim uczniom, mówi im: Oto Baranek Boży!”. Spotkaniem, które jest komunikowaniem i dzieleniem się entuzjazmem i pasją, z jaką się przeżywa swoje powołanie.
“Bardziej niż prowadzenie kampanii powołaniowych, rodziny, parafie, wszystkie nasze ośrodki wychowawczo-duszpasterskie muszą umieć stworzyć mikroklimat, w którym będą wzrastać i dojrzewać powołania, tworząc prawdziwą kulturę powołaniową, gdzie życie jest pojmowane i przeżywane jako dar, jako powołanie i misja, w różnorodności opcji” – mówił dalej Przełożony Generalny, zaznaczając, że są znane przyczyny spadku powołań, lecz mniej wyraźne i zdecydowane są odpowiedzi na to zjawisko.
Wymiar powołaniowy stanowi inspirującą zasadę i naturalne ujście dla duszpasterstwa młodzieżowego: “duszpasterstwo powołaniowe musi stworzyć odpowiednie warunki, aby każdy człowiek młody mógł odkryć, przyjąć i odpowiedzialnie podążać za swoim powołaniem”.
Treści autentycznej kultury powołaniowej dotyczą trzech przestrzeni: antropologicznej (zrozumieć i przedstawić osobę ludzką jako powołanie), wychowawczej (zaproponować wartości odpowiednie dla powołania) i duszpasterskiej (relacja pomiędzy powołaniem a kulturą obiektywną i wyciągnięcie z niej wniosków dla pracy powołaniowej).
Ks. Chávez przedstawił następującą propozycję działania, na którą składają się cztery punkty:
“Współcześni młodzi żyją często w środowisku mało sprzyjającym życiu duchowemu. Są zanurzeni w kulturę konsumizu i pogoni za pieniądzem, szukania osobistej przyjemności i natychmiastowego zaspokojenia pragnień. Z drugiej strony, spotykamy w nastolatkach i młodzieży pewne poszukiwanie życia duchowego, wysiłek zmierzający do przyjęcia własnej tożsamości, a także otwarcie i szczere poszukiwanie doświadczenia Transcendencji”.
Opublikowano 12/10/2012