(ANS – Rzym) – W bliskości 5 sierpnia – daty o szczególnym znaczeniu dla Córek Maryi Wspomożycielki (CMW) – ANS skierował do Przełożonej Generalnej, Matki Yvonne Reungoat, kilka pytań związanych z kierowanym przez nią Instytutem zakonnym, uważanym przez Ks. Bosko za “żywy pomnik”, powstały ku czci Maryi Wspomożycielki, a także – jej zaangażowaniem jako przełożonej. Dzisiaj pierwsza część tego wywiadu. 

Niedawno Matka zakończyła czas Weryfikacji, jak przedstawia się oblicze i stan Instytutu CMW? Jakie wyzwania niesie przyszłość?

Na obecną chwilę muszą odbyć się jeszcze dwie serie Konferencji międzyinspektorialnych, które muszą dokonać Weryfikacji KG XXII, uwzględniając dokonania i refleksję poszczególnych Inspektorii. Myślę jednak, że mogę powiedzieć – także na podstawie wiedzy zdobytej w czasie wizyt – że Instytut ma się dobrze. We wszystkich współsiostrach żywe jest pragnienie i zaangażowanie na rzecz ponownego ożywienia charyzmatu. Odczuwa się potrzebę nadania większej głębi duchowej własnemu życiu i wzmocnienia misji prorockiej, zasadzającej się na jej korzeniach mistycznych. Dostrzega się także wymóg postawienia na jakość ewangeliczną relacji jako wspólnot CMW i jako Wspólnot wychowawczych. Wyłania się droga, jaka została zrealizowana wspólnie ze świeckimi nie tylko na poziomie współpracy, ale także – współodpowiedzialności w misji wychowawczej. Utrwaliło się przekonanie co do odnowionej opcji na rzecz ubogich w świecie, który progresywnie ubożeje; dostrzega się potrzebę powołania wspólnot autentycznie powołaniowych, w których młodzi poczują się naprawdę przyjęci i wysłuchani, i gdzie będą mogli dostrzec piękno i dynamizm charyzmatu.  
Podsumowując: droga Instytutu plasuje się pomiędzy “już” a “nie jeszcze”. Uważam jednak, że największym wyzwaniem, które warunkuje wszystkie inne, jest nadzieja.

Instytut CMW obchodzi 140 lat istnienia. Jak zmieniła się jego tożsamość i posłannictwo? 

140 lat istnienia Instytutu jest dla całej Rodziny Salezjańskiej znaczącym wydarzeniem. Dla nas, Córek Maryi Wspomożycielki, obchody te są wyrazem wierności Bogu i naszej odpowiedzi na Jego miłość, stanowiąc motyw radości i wdzięczności. Zamiar Ks. Bosko, aby także dziewczętom stworzyć taką samą możliwość, jaką oferował swoim chłopcom, znalazł swój konkretny wyraz w odpowiedzi niektórych dziewcząt ze Stworzyszenia Niepokalanej w Mornese, które przystały na jego propozycję ofiarowania się Panu jako zakonnice według ducha salezjańskiego.  
Z tego małego ośrodka w Mornese, jak z nasienia uprawianego w ziemi dobrej i żyznej, wziął początki nasz Instytut: było to 5 sierpnia 1872 roku. Tożsamość CMW była oczywista od samego początku: kobiety konsekrowane dla misji ewangelizacyjnej poprzez wychowanie, z silną tożsamością maryjną. Ks. Bosko w pełni o tym świadczył, a Maria Mazzarello pozostawała w całkowitej harmonii z jego programem życia i jego metodą wychowania: Systemem prewencyjnym. Instytut rozwinął się w zadziwiający sposób i rozprzestrzenił, obejmując dzisiaj 94 krajów świata i licząc około 14 000 członkiń, które żyją i działają na pięciu kontynentach.
Sekret tkwi w dynamizmie Ducha, który nadał naszej Rodzinie zakonnej wymiar misyjny i uniwersalne oblicze. Tożsamość pogłębiła się na przestrzeni lat, a posłannictwo wychowawcze obejmuje dzisiaj także nowe granice, nowe areopagi, gdzie można spotkać ludzi młodych i rozbudzić w nich pytanie o sens życia, wychowując ich do bycia dobrymi chrześcijanami i uczciwymi obywatelami, jak tego chciał Ks. Bosko. Ten program został w pełni przyjęty przez CMW już od samego początku i teraz coraz bardziej łączy się z promocją ich fundamentalnych praw i zaangażowaniem na rzecz ich ewangelizacji.

Opublikowano 02/08/2012