(ANS – Nairobi) – W dniu 14 października, w siedzibie “Don Bosco Youth Educational Services” w Karen, w Nairobi, zakończyło się I Międzynarodowe Sympozjum Historii Dzieła Salezjańskiego w Afryce-Madagaskarze, zorganizowane przez Stowarzyszenie Historyków Salezjańskich na temat “Historia i tożsamość salezjańska. Tworzenie i wykorzystanie źródeł, zachowanie dziedzictwa kulturowego”.

Jeden z głównych punktów tego pierwszego sympozjum afrykańskiego został uwypuklony w wykładzie wprowadzającym do warsztatów: “Dlaczego warto pisać historię salezjańską”, który wygłosiła siostra Maria Rohrer. Pisanie historii jest posługą mającą kapitalne znaczenie w perspektywie przekazywania tożsamości charyzmatycznej i trwałości istnienia Salezjanów i CMW. A w kontekście afrykańskim przybiera to postać „szczególnej konieczności” z tego względu, że jest jeszcze zakorzeniona mentalność co do pierwszeństwa przekazów ustnych.

Dwa następne referaty historyków salezjańskich, ks. Marcela Verhulsta i ks. Léona Verbeeka, wykazały znaczenie tworzenia i chronienia patrymonium dokumentalnego różnego rodzaju; obaj podkreślili wielką rolę zbiorów ustnych przekazów dla opracowywania historii salezjańskiej.

Istotne znaczenie wymiany doświadczeń podkreślili w swoich prelekcjach dwaj uczeni z innych zgromadzeń znajdujących się na kontynencie afrykańskim. Ks. Albert de Jong, CSSp, skupił się na “Problemach tworzenia, opieki i przechowywania źródeł we współczesnej Afryce”, podczas gdy ojciec Reginald D. Cruz, CFX, w swojej prelekcji  „Wzorce historiografii kościelnej i świeckiej występujące w Afryce” przedstawił ogólny obraz historiografii afrykańskiej.

Do tej historiografii ogólnej dołączyła historiografia salezjańska, która została przybliżona w trzech referatach: ks. Francesco Motto – „Stan historiografii dotyczącej ks. Bosko”, s. Piery Cavaglià – “Etapy historiografii Instytutu CMW” i ks. Stanisława Zimniaka – „Niektóre uwagi odnośnie do historiografii salezjańskiej”.

Nie brakowało wypowiedzi ze strony samych uczestników. I tak, s. Inácia Chaquisse dokonała przeglądu, pod kątem bibliografii, obecności CMW w Mozambiku. Ks. Albert Kabuge to samo zrobił w odniesieniu do Afryki Zachodniej Frankofońskiej (AFO), a s. Alphonsine Tshabu – Afryki Równikowej i Konga (AEC).

Dało się zaobserwować aktywny udział uczestników w debatach, które były traktowane jako pewien rodzaj warsztatów, pozwalających wyjaśnić pewne idee i określić linie działania. Owocem tych obrad są pewne wskazania, które zostaną przedstawione odpowiednim przełożonym; miał miejsce także mały pokaz Stowarzyszenia Historyków Salezjańskich, który ma być propagowany wśród członków Rodziny Salezjańskiej w Afryce. Ostatni punkt obrad dotyczył wypracowania, ze strony badaczy Rodziny Salezjańskiej w Afryce, propozycji zagadnień na VI Światowy Kongres ACSSA, który będzie obradować na temat: „Postrzeganie osoby Ks. Bosko w regionach, w których wprowadzono Dzieło salezjańskie” (Becchi, Włochy, 30 kwietnia-3 maja 2015).
 
I Sympozjum Afrykańskie zakończyło się przemówieniem ks. Guillermo Luisa Basañesa, Radcy Regionu Afryka-Madagaskar, który, po słowach podziękowania pod adresem organizatorów, podkreślił naglącą potrzebę odważnego dokonania tego epokowego przejścia, od pamięci ustnej do tej udokomentowanej, “ponieważ chodzi tu o zachowanie charyzmatu salezjańskiego” na kontynencie.

Opublikowanego 20/10/2011