Odnosząc się do dokumentów Zgromadzenia, Przełożony Generalny w ten sposób rozpoczął swoją refleksję: „Uznając, że świat, w którym żyjemy i realizujemy posłannictwo Ks. Bosko na rzecz młodzieży, zwłaszcza najbiedniejszej i najbardziej potrzebującej, nie jest tylko scenerią dla naszej obecności i działalności, ale uprzywilejowanym interlokutorem albo lepiej – miejscem, gdzie odpowiadamy młodym, a wraz z nimi Bogu, uważam, że koniecznym jest określenie wyzwań historycznej chwili, w której żyjemy, uwypuklając możliwości odnowy życia i posłannictwa salezjańskiego”.
Zgromadzenie Salezjańskie, jak stwierdził ks. Chávez, jest zobligowane do stawienia czoła nowym wyzwaniom i zadaniom na poziomie kulturowym, kościelnym, instytucjonalnym i osobistym. Dla regionu Ameryki Łacińskiej-Stożka Południowego te wyzwania pociągają za sobą ponowną analizę i dalsze zaangażowanie, które znajdzie odzwierciedlenie w propozycjach poszczególnych Inspektorii.
Mówiąc o posłannictwie regionu Ameryka Łacińska-Stożek Południowy, Przełożony Generalny uznał, że ewangelizacja Ameryki jest wymownym świadectwem stałego wysiłku misyjnego podejmowanego przez osoby życia konsekrowanego, i że, jeszcze dzisiaj, ich wkład w nową ewangelizację nie przestaje mieć fundamentalne znaczenie. „W łączności z naszymi biskupami, salezjanie regionu Ameryka Łacińska-Stożek Południowy nie przestają kontynuować działalności ewangelizacyjnej Kościoła, wezwanego do uczynienia wszystkich swoich członków uczniami i misjonarzami Chrystusa – Drogi, Życia i Prawdy, aby wszystkie narody miały w Nim życie. Do naszych zadań należy wzmocnienie tożsamości charyzmatycznej, ponowne przemyślenie duszpasterstwa młodzieżowego i powołaniowego, nowy układ Inspektorii i zwrócenie uwagi na dyscyplinę zakonną”.
Następnie ks. Chávez zatrzymał się na temacie nowego umiejscowienia placówek, stwierdzając, że prawdziwy proces nawrócenia duchowego i duszpasterskiego prowadzi salezjanów do znalezienia się tam, gdzie ich obecność jest znacząca, sprzyja współpracy, wpływa na terytorium i staje się owocna z punktu widzenia powołaniowego. To zakłada przede wszystkim nowy model obecności oraz typ działalności i służby, które lepiej odpowiadają wymogom życia zakonnego, potrzebie Kościoła, a zwłaszcza – oczekiwaniom i potrzebom młodzieży.
Dyscyplina zakonna, jak przypomniał Przełożony Generalny, odnajduje swój sens w rdzeniu terminu “uczeń” i odsyła do drogi, jaką osoba przemierza, aby stać się uczniem. W ten sposób dyscyplina zakonna dotyczy na pierwszym miejscu wymogu bycia wiernym uczniem, a nie tylko, i nie przede wszystkim, przestrzegania norm i praw. Przełożony Generalny podkreślił znaczenie wzjamnego zaangażowania współbraci we wzrastanie w wolności konekrowanej, jako liczący się i przejrzyści profesjonaliści, w poszanowaniu zasad Kościoła i praw państwowych, poprzez formację ciągłą i odpowiednie towarzyszenie duchowe.
Opublikowano 28/03/2011