(ANS - Rzym: 20 stycznia 2007) - Drugi dzien duchowosci Rodziny Salezjanskiej, który rozpoczal wyklad ks. Eugenia Albuquerque, charakteryzowal sie znaczacymi swiadectwami i praca w grupach.
Ks. Albuquerque w sposób syntetyczny przesledzil mysl Kosciola na temat zycia, uwypuklajac stala uwage, opieke i obrone godnosci ludzkiej. - "Mysl Kosciola laczy sie w ten sposób z szerokim dobroczynnym nurtem, który "przenika i dociera juz do wszystkich narodów na ziemi coraz bardziej swiadomych godnosci czlowieka; to nie jest rzecz lub przedmiot, którym mozna by sie posluzyc, lecz jest to zawsze i wylacznie podmiot obdarzony swiadomoscia i wolnoscia, wezwany do odpowiedniego zycia w spoleczenstwie i w historii, podporzadkowany wartosciom duchowym i religijnym" (CL 5). Mysl Kosciola interpretowala te swiadomosc wielokrotnie i na rózne sposoby, uznajac i potwierdzajac centralne miejsce, jakie zajmuje osoba ludzka zarówno w zyciu prywatnym jak i spolecznym, w którym, wedle stwierdzenia Piusa XII, czlowiek `powinien byc i pozostawac jego podmiotem, fundamentem i celem`".
Potem mialy miejsce niektóre wypowiedzi bedace swiadectwem obrony i promocji zycia. Malzonkowie Alberto Beber i Lorena Dal Col opowiedzieli o tym, jak na przestrzeni lat i w kontekscie róznych wydarzn, zdecydowali sie na adopcje 4 dzieci: dwóch blizniaczek hinduskich i dwóch chlopców kolumbijskich, ofiarujac im nowa rodzine. "Nie brakuje - stwierdzili - problemów zwiazanych z opuszczeniem, odrzuceniem wlasnej rodziny, skad pochodza dzieci, z akceptacja na odmiennym kontynencie, z koniecznoscia budowania na nowo ich egzystencji. Jednakze nie brakuje takze nadziei, ze te podjete kroki, uczynione wspólnie z naszymi dziecmi, pozwola im zrealizowac sie jako doroslym odpowiedzialnym i szczesliwym, jak równiez byc bardziej wrazliwymi wzgledem tych, którym dane bylo zyc w cierpieniu".
Córki Najsw. Serc Jezusa i Maryi, zalozone w 1905 r. w Kolumbii przez blog. ks. Luigiego Variara, salezjanina, krótko przedstawily, za pomoca video, tozsamosc i cele swojego Instytutu. Podzielily sie z obecnymi radoscia swojego poslannictwa, znaczonego praca z chorymi, ubogimi i ostatnimi. Trzecie swiadectwo dala 37-letnia Stefania Esposito, niepelnosprawna od urodzenia, która w sposób bardzo pogodny opowiedziala o swoim zaangazowaniu jako misjonarki pocieszenia. - "Zawsze moim pragnieniem bylo pomagac innym. Prawdziwym moim cierpieniem, ze wzgledu na mój stan fizyczny, byla niemoznosc samodzielnego dzialania i koniecznosc pomocy ze strony kogos drugiego. Z moim przyjacielem, z którym dziele te sama idee, odwiedzam chorych; dla chorego wazne jest, by ktos go odwiedzil". Ostatnie swiadectwo dal Nino Baglieri, który po wypadku w pracy, od 1968 roku jest sparalizowany. Jego historia pelna niepewnosci, lat desperacji i wreszcie pogodnego przyjecia choroby poruszyla uczestników. - "Pan obdarzyl mnie darem pisania ustami; to tak jakbym otrzymal jakas misje: napisac o tym, co przezylem i co czuje wewnatrz, i przekazac innym. Zaczalem pisac poezje, modlitwy... w ten sposób rozpoczela sie moja misja: swiadczyc o Panu wobec calego swiata".
Po poludniu uczestnicy, podzieleni na male grupy, poglebiali wyklady i swiadectwa. Wieczorem ks. Fausto Frisoli, Radca Regionu Italia-Srodkowy Wschód, przewodniczyl Mszy sw. Dzien zakonczyl sie regionalnymi i miedzynarodowymi wystepami folklorystycznymi, które przygotowaly Córki Maryi Wspomozycielki z "Auxilium".
