(ANS – Laguna Negra) – W czerwcu Nataly Gerhardt, studentka kierunku nauk biologicznych na Katolickim Wydziale Salezjańskim w Vitória, odbyła praktykę wolontariatu na placówce misyjnej w Laguna Negra, w Amazonii. Poza pracą ewangelizacyjną dziewczyna prowadziła także działalność promocyjną wśród społeczności lokalnych, która dotyczyła zdrowia i środowiska naturalnego. Oto jej świadectwo:

Misja w Laguna Negra jest projektem ewangelizacyjnym adresowanym do wspólnot żyjących nad rzeką Amazonką, który zakłada także zapewnienie opieki medycznej i dentystycznej miejscowym mieszkańcom. W tym projekcie korzysta się z łodzi-szpitala, który służy około 200 wspólnotom, a który znajduje się na jedynej drodze dostępu, którą tworzą rzeka Purus i jej dopływy. 

Wspólnota katolicka “Epifania” odpowiada za tę misję wraz z Prałaturą Lábrea, która każdego roku, w okresie od maja do lipca, przyjmuje fachowców i wolontariuszy, którzy udzielają się na rzecz wspólnego dobra w różnych miejscach.

Analizując wspólnoty żyjące nad rzekami z punktu widzenia biologicznego, dostrzegliśmy potrzebę stworzenia “ogrodów wertykalnych”, jako że okresowe powodzie w tym regionie niszczą większość upraw. A poza tym, prowadziliśmy kursy, by uświadomić mieszkańcom potrzebę ochrony środowiska naturalnego, co łączyło się z odpowiednim podejściem do utylizacji odpadków, wykorzystania wody i zapobiegania różnym chorobom. 

A oprócz tego można było także ewangelizować, odwiedziając mieszkańców w ich domach i głosząc katechezę dzieciom. To doświadczenie związane z moim pobytem w Amazonii poszerzyło moje wejrzenie na poświęcenie się w służbie na rzecz innych. Było dla mnie wielką łaską, że mogłam po raz pierwszy pracować jako profesjonalistka, służąc potrzebującym, idąc za radą Księdza Bosko, ojca i nauczyciela młodzieży: “Pan postawił cię na tym świecie dla innych”. Nie jest ważne, jaki jest twój zawód, najważniejszą rzeczą jest służyć i ewangelizować. 

Na koniec zauważyliśmy, jak bardzo jest ważny ten tak prosty projekt dla miejscowych mieszkańców i wspólnoty. Chociaż był to prosty gest, był czymś niezwykle ważnym dla budowania szczęścia i przyszłości tej rzecznej społeczności.

Po przeżyciu tych trzech tygodni we wspólnocie w Amazonii zdaję sobie sprawę z tego, że zabrałam ze sobą znacznie więcej od tego, co ja im dałam. Było to niewiarygodne doświadczenie, które wycisnęło niezatarte znamię w historii mojego życia, rozbudzając w moim sercu pragnienie kolejnego spotkania. Ten projekt liczy na Opatrzność, aby być dalej realizowany, ale potrzebuje także zasobów ludzkich i materialnych.

Opublikowano 15/07/2015