(ANS – Turyn) – Także Ksiądz Bosko kontemplował oblicze Mężczyzny z Całunu wraz z chłopcami ze swojego oratorium. Pierwszy raz miało to miejsce w 1842 r. z okazji ślubu Wiktora Emanuela II i Marii Adelaide, a drugi – w 1868 r., z okazji jego wystawienia dla upamiętnienia ślubu Humberta I z Małgorzatą. 

“Salezjanie – napisał Antonio Carriero, salezjanin, w dzienniku Konferencji Episkopatu Włoch “Avvenire” – przejęli po swoim założycielu to szczególne zainteresowanie Całunem, pogłębiając jego aspekt historyczno-naukowy, co zostało przyjęte nieżyczliwie przez jednego z wrogo nastawionych historyków, Ulysse Chevaliera, który stwierdził: “Salezjanie stali się, pomimo mojej negatywnej opinii, propagatorami Całunu w dwóch światach”. 

Pierwszym, który o nim pisał, był współpracownik Księdza Bosko ks. Giulio Barberis, co miało miejsce w 1898 r. W pierwszej połowie XX wieku inny salezjanin, ks. Vincenzo Cimatti, nauczył się w Japonii czci dla Całunu. Wnioskuje się to na podstawie “odkrycia”, jakiego dokonał ks. Gaetano Compri, dyrektor “Cimatti Museum” w Chofu (Tokio), który, konsultując archiwum domu salezjańskiego na Valsalice w Turynie, znalazł setki listów napisanych przez ks. Cimattiego do swojego kolegi ze święceń – ks. Antonio Tonellegp, badacza Całunu.

W jednym z nich pisał on, że otrzymał obrazki Całunu, które miał zamiar wykorzystać w miesięczniku przez niego założonym. Ta dawna tradycja została ożywiona dzisiaj przez innego salezjanina, który mieszka na Valsalice, gdzie była prezentowana szczególna wystawa dotycząca studiów związanych z Całunem, jakie przeprowadzili salezjanie. Mowa tu o ks. Giuseppe Terzuolo, który wraz z Raffaele Palma opracował e-book “Sindone, le belle tracce. Affreschi sindonici in Piemonte e in Valle d’Aosta” (Editris2000).

“Dla ludu chrześcijańskiego – twierdzi – Całun oznacza przede wszystkim kult męki Jezusa. Objechałem cały Piemon i znalazłem 150 fresków, a poza tym obrazy, wota i wydruki, które są dowodem na to, że ludzie z najbardziej odległych krain darzą Całun szczególną czcią”. Ks. Terzuolo, słysząc, jak mówi się o Całunie, który widoczny jest również w telefonie komórkowym, uśmiecha się, czyniąc to z umiarem: “W tej epoce obrazu nie można ustrzec się od wielorakiego jego wykorzystania. W ten sposób Całun trafił także do smartfonów. Ale ten powinien być oglądany w mroku i ciszy, a najlepiej z bliska: aby nie był tylko wirtualnym obrazem”.

Opublikowano 12/06/2015