(ANS – Rzym) – Nigeria to kraj nadziei, liczący 110 milionów mieszkańców poniżej 25. roku życia, mający drugą pod względem wielkości gospodarkę na kontynencie, posiadający wielkie zasoby, które można jeszcze lepiej wykorzystać. Tak przedstawiają ten kraj w drugiej części wywiadu ks. Silvio Roggia, wikariusz inspektorii Afryki Zachodniej Anglojęzycznej, i pan Paolo Vaschetto, ekonom z Ibadan.

Księże Silvio, przybył ksiądz do Nigerii w 1997 roku. Co zmieniło się od tego czasu?

Nigeria jest “olbrzymem” całej Afryki Zachodniej, zarówno tej salezjańskiej, jak i w ogóle. W latach mojego tam pobytu (1997-2005) przeszedł wielką ewolucję; dzisiaj jest to kraj całkowicie odmienny od tego, jakim był wtedy. W tym czasie panowała dyktatura Sani Abacha, potem powoli był przeprowadzany proces demokracji i wraz z nim weszło wiele nowości ekonomicznych i społecznych, które można dostrzec także w życiu codziennym, w transporcie, w porządku… Także te lata były fundamentalne dla rozwoju internetu i technologi mobilnych.

Główną siłą napędową, gdy chodzi o gospodarkę, jest ropa (2,5 miliona baryłek dziennie). A poza tym, jest to kraj bardzo zróżnicowany i złożony: 170 milionów obywateli, różne grupy etniczne, przeszło 500 języków…

Obecnie, podobnie jak wikariusz, przebywam w Ghanie. Za każdym razem, kiedy przybywam do Nigerii, jestem przekonany o jej wielkim potencjale: przede wszystkim ze względu na silną obecność tam młodzieży. Jest to dla nas szansa: „Ksiądz Bosko jest tutaj popularny, już był taki przed naszym przyjazdem, na tych terenach od dawna znaczonych obecnością chrześcijan, podobnie jak system prewencyjny, który dobrze się tu zadomowił.

Panie Pawle, a pan jak postrzega te wielkie zmiany?

Niewątpliwie można mówić o wielkiej ewolucji. W Nigerii, będącej Republiką Federalną, wiele stanów funkcjonuje w sposób przekonywujący i autonomiczny: np. Lagos, dzięki dobrej administracji może cieszyć się lepszymi warunkami środowiskowymi w porównania z przeszłością; ten stan pobudził innych do współzawodnictwa i to przynosi wyraźne rezultaty.

Pod względem socjalnym, ten rozwój odczuły przede wszystkim sektory najbardziej dostatnie, podczas gdy klasa średnia jeszcze się nie wyłoniła, ludzi ubogich jest naprawdę bardzo wielu i dla nich nie robi się zbyt wiele, nie istnieje jeszcze prawdziwy program wykorzenienia ubóstwa.

W każdym bądź razie młodzi Nigeryjczycy – jak i całej Afryki Zachodniej – są bardzo podobni do swoich rówieśników na świecie, podobnie jak oni noszą komórki zawsze w kieszeni i pozostają w kontakcie z całym światem. Oczywiście „amerykański sen” jest bardzo pociągający dla nich: Stany Zjednoczone, a także zagranica, ogólnie biorąc, są obiektem marzeń, ponieważ w ich kraju panuje wielkie bezrobocie.

Tak więc my, salezjanie, staramy się dać odpowiedź poprzez edukację: tę techniczną, która przygotowuje pracowników dla – jeszcze nielicznych – istniejących tu przedsiębiorstw. A następnie – poprzez wychowanie do korzystania z mediów, z uwagi na to, że obecnie młodzież jest wychowywana przez media. Realizujemy programy w zakresie komunikacji społecznej: strony na portalach społecznościowych, czasopisma, filmy dokumentalne i doświadczenie „Art. 43” – jako studio audiowizualne – które dobrze się rozwija, ponieważ przemawia do młodych ich językiem oraz jest dostępne i stanowi przestrzeń dzielenia się w sieci. Również poprzez pismo “Youth.com” staramy się przekonać młodych do wartości, poszanowania życia, przybliżyć teologię ciała Jana Pawła II.

Jaka jest przyszłość salezjanów w Nigerii?

Ks. Silvio Roggia: Także dla nas, salezjanów, jest to kraj pełen perspektyw: obecnie w naszej inspektorii mamy 16 nowicjuszy, 22 prenowicjuszy... i w większości pochodzą oni z Nigerii. A nasza obecność znajduje tutaj swój wyraz w służbie na rzecz najuboższych dzieci i młodzieży, co czynimy poprzez ośrodki dla dzieci ulicy, szkoły techniczne, parafie ludowe...

Opublikowano 20/05/2014