(ANS – Rzym) – Odpowiadając na jedno z pytań, zadanych na forum zgromadzenia kapitulnego, kiedy dzielono się spostrzeżeniami odnośnie do sprawozdania Przełożonego Generalnego, ks. Francesco Cereda, radca generalny ds. formacji i Kierownik KG27, nie miał trudności ze stwierdzeniem, że formacja ciągła jest obszarem, w którym “odczuwamy wielkie braki”. Ten dodał także, że pod tym względem „panorama jest zróżnicowana, w zależności od inspektorii. Jesteśmy w drodze, a przed nami jeszcze długa droga do przebycia”.

I w tym kontekście było umiejscowione “słówko na dobranoc” ks. Jaime Moralesa, inspektora Kolumbii-Bogoty, który w czwartkowy wieczór, 13 marca, przedstawił bardzo znaczącą rolę regionalnych ośrodków formacyjnych w regionie InterAmeryki, służących całej salezjańskiej Ameryce. Mowa tu o Ośrodku Formacji Ciągłej z siedzibą w Quito, w Ekwadorze, Regionalnym Ośrodku Formacji Specyficznej Salezjanina Koadiutora (CRESCO) z siedzibą w Mieście Gwatemala – prowadzonych przez inspektorie dwu regionów amerykańskich – oraz Don Bosco Hall, prowadzony przez inspektorię San Francisco.

Pierwszy powstał po Kapitule Generalnej Specjalnej na początku lat 70. i ma swoją siedzibę w Quito. “Formacja początkowa i ciągła salezjanów w regionie – wyjaśnił ks. Morales – była przedmiotem stałej troski inspektorów, której dali wyraz już od początku istnienia obu regionów Ameryki”.

Od swojego początku, w 1974 r., przez 38 lat Ośrodek w Quito mógł korzystać z kompetencji ks. Fernando Perazy Leala, “ojca i nauczyciela, odznaczającego się wielką pasją naukową, ale przede wszystkim salezjanina dającego żywe i entuzjastyczne świadectwo”, po którym ośrodek “odziedziczył określony styl, pedagogię, metodę studiowania Księdza Bosko, która jest przekazywana w ramach różnych kursów animacji salezjańskiej, jakie są prowadzone w tym ośrodku: szkoła salezjańskości, dni dla nowych dyrektorów, kursy formacyjne dla formatorów, bezpośrednie przygotowanie diakonów do kapłaństwa, spotkania w ramach duszpasterstwa młodzieżowego i spotkania proboszczów, i na koniec – szkoła towarzyszenia duchowego”. Do dnia dzisiejszego przeprowadzono 585 kursów, w których wzięło udział prawie 17 tys. osób.

Gdy chodzi o CRESCO, powstał w 1995 r. i jest ukierunkowany na formację specyficzną salezjanina koadiutora, która “nie może być mieszana czy utożsamiana z kształceniem zawodowym”, a która związana jest z czasem poprzedzającym formację ciągłą.

Trzecim ośrodkiem jest “Don Bosco Hall” w Berkeley, który powstał w celu formacji ciągłej w zakresie salezjańskości synów Księdza Bosko języka angielskiego. Być może najbardziej znanym projektem, jaki realizuje, jest projekt dotyczący techniki cyfrowej i reprintu “Journal of Salesian Studies” (www.SalesianJournal.org). Ale nie mniej znacząca jest działalność ks. Arthura Lentiego, który wydał także drukiem książkę Ksiądz Bosko: historia i charyzmat w języku angielskim, która została przetłumaczona na język hiszpański, portugalski i włoski.

Opublikowano 19/03/2014