(ANS – Rzym) – W niedzielne popołudnie, 2 grudnia, po zakończeniu IV Spotkania Inspektorów Europy, odbyło się posiedzenie Komisji ds. Projektu Europa, która zakończyła swoją pracę związaną z refleksją, towarzyszeniem, pobudzaniem do działania i animacją w związku z Projektem Europa (PE). Istotnie, było to jej ostatnie spotkanie.

W czasie tego ostatniego posiedzenia grupa robocza – powołana przez Przełożonego Generalnego zaraz po ogłoszeniu PE – uczyniła przedmiotem swoich obrad te same pytania, które zostały postawione Inspektorom, a które dotyczyły oceny PE (osiągnięte i nie osiągnięte cele, oczekiwania) i przyszłości (co wzmocnić, zmienić czy wprowadzić).

Ocena Komisji była zbieżna z tą, jaką wystawili Inspektorzy. PE był przede wszystkim zaangażowaniem Inspektorii Europy, stanowiąć ujednolicony sposób realizacji zaleceń Kapituły Generalnej 26. Dla Inspektorii europejskich fundamentalne okazały się rewitalizacja endogenna (ożywienie wewnętrzne) i nowy uklad placówek. Peregrynacja urny Ks. Bosko, która niedawno zakończyła się w Hiszpanii i Francji, będzie stanowić dalszą pomoc dla ubogacenia duchowego i charyzmatycznego doświadczenia młodzieży i Rodziny Salezjańskiej, nie mówiąc już o Kościele i terytorium. Kapituły, które odbywają się tych miesiącach dostarczają kolejnych przesłanek odnośnie do tematu świadectwa radykalności ewangelicznej, służącej nawróceniu osobistemu i wspólnotowemu.

Nowe określenie obecności salezjańskiej w inspektoriach jest przedsięwzięciem, które wymaga odwagi decyzji.

Gdy chodzi o przyjęcie i wysłanie misjonarzy, odnotowuje się, pomimo nieuniknionych trudności, pozytywną odpowiedź; do tej pory do Europy przybyło 68 misjonarzy. To, co rodzi trudność, to nie tylko opanowanie języka, zrozumienie kontekstu i przygotowanie kulturowe, ale określenie sylwetki misjonarza dla nowego kontynentu, wezwanego do przebywania wśród najbiedniejszej młodzieży i podjęcia zadania nowej ewangelizacji. Nie chodzi tu o głoszenie Ewangelii osobom, które go oczekują z radością i nadzieją, ale tym, którzy są obojętni wobec wiary i znajdują się daleko od Kościoła; którzy nie dostrzegają Boga, nie widząc w tym żadnego problemu. Konieczną rzeczą jest dalsze budzenie powołań misyjnych dla Europy; obecność Radców regionalnych na spotkaniu w Rzymie może również przyczynić się do tego powołaniowego ozywienia w odniesieniu do Europy.

Wyłoniły się także perspektywy dotyczące przyszłości. Tematy nowej ewangelizacji i migracji stały się teraz przedmiotem pracy poszczególnych inspektorii, ale powróci się do nich po KG27. To, co jest fundamentalne dla Inspektorii europejskich, to zrozumienie zmiany duszpasterstwa w obliczu nowych kontekstów i nowych potrzeb młodzieży.

Niezwykle ważne jest także to, aby nie tylko podtrzymywać dotychczasowe formy współpracy pomiędzy inspektoriami europejskimi, ale przede wszystkim określić odpowiednie pola, by pracować na nich z mentalnością “networking” w ramach Inspektorii i Rodziny Salezjańskiej: trzeba razem analizować wspólne projekty. Trzeba np. określić, jaka powinna być formacja początkowa w Europie we wspólnotach formacyjnych międzyinspektorialnych i jakie duszpasterstwo europejskie zastosować w nowej ewangelizacji czy pracy wśród migrantów?

Niewątpliwie pole realizacji PE jest bardzo obiecujące, zarówno dla Inspektorii europejskich, jak i całego Zgromadzenia. To domaga się przede wszystkim nawrócenia: duchowego i pastoralnego.

Spotkanie, które odbyło się w niedzielne popołudnie, było ósmym spotkaniem Komisji: trzy spotkania odbyły się w Rzymie po spotkaniach Inspektorów Europy (listopad 2008, 2010 i 2012), a pozostałe – w Fatimie, Częstochowie, Santiago de Compostela, Rzymie i Turynie, a więc miejscach, które świadczą także o duchowej historii Europy i Zgromadzenia.

Opublikowano 04/12/2012