(ANS – Rzym) – W dniu 16 sierpnia Inspektoria Manaus rozpoczęła obchody stulecia obecności salezjanów w brazylijskiej Amazonii. Ks. Luigi Laudato, włoski misjonarz w stanie Amazonas, odwiedził ostatnio naszą redakcję i opowiedział o różnych faktach ze swojego życia i aspektach tej ziemi i ludów, którym poświęcił 40 lat swojego życia.

Ks. Luigi Laudato poznał salezjanów w szkole, w 1953 roku. Kiedy, jako młody salezjanin w formacji początkowej, w latach 1966-1967 poznał ks. Ugo de Censi i Ruch Mato Grosso, poczuł w sobie pragnienie, by udać się na te ziemie jako misjonarz. “Ale kiedy powiedziałem o tym mojemu ówczesnemu Inspektorowi – opowiada – ten mi odpowiedział: Teraz ja pokażę ci Mato Grosso i wysłał mnie do Kalabrii”.

Brat ks. Luigiego, ks. Franco Laudato, również salezjanin misjonarz, który znajdował się w Brazylii, zachęcał go do wyjazdu do Brazylii, ale raczej do Manaus, a nie do Mato Grosso, gdzie ks. Luigi początkowo chciał się udać. W końcu, w 1973 roku, ks. Luigiemu Laudato pozwolono wyjechać do Brazylii, i po półtorarocznym pobycie w Inspektorii Belo Horizonte dotarł do Amazonas.

“W Manaus rozpocząłem wykłady dla seminarzystów” – mówi dalej ks. Laudato. “Potem poznałem ks. Antonio Goisa, założyciela misji salezjańskich wśród  Yanomami, i pracowałem z nimi na misji przez przeszło dziesięć lat”. Praca wśród Yanomami wydała wiele owoców, co znalazło wyraz przede wszystkim w zwiększeniu się ich liczby: “Kiedy zaczynaliśmy, na misji było 500 tubylców, kiedy odchodziliśmy, po 12 latach, było ich 1000, a teraz jest ich 2000. To wskazuje na inną prawdę: tam, gdzie pracują misjonarze, nie tylko katoliccy, tubylców przybywa; gdzie pracują urzędnicy państwowi, tubylcy nabywają chorób i wad ludzi z Zachodu”.

I kontynuuje misjonarz: “W czasie tych wszystkich lat na misji w regionie Rio Negro naszym głównym zaangażowaniem było szerzenie rodzimej kultury ludu Yanomani: nie trzeba było ich uczyć, jak żyć, staraliśmy się tylko przygotować ludzi młodych do zrozumienia naszego świata i dostarczyliśmy im narzędzi, aby umieli odpowiednio wybierać, czyniąc to poprzez edukację i kształcenie zawodowe... Każdy tubylec, z każdego ludu, musi mieć możliwość dokonania swoich wyborów, będąc tak uformowanym, aby móc świadomie wybierać”.

W czasie tych 40 lat pobytu w Amazonas ks. Laudato nauczył się odkrywać i kochać liczne zasoby tej ziemi. I broni jej zaciekle przed tymi, którzy chcą ją wykorzystać: “Nie mówię to z pobudek sentymentalnych, ale dlatego, że może ona wydać nadzwyczajne bogactwa, jeśli, zamiast ją przeznaczać na pastwiska, będzie się pracować z dalekowzrocznością. Podam tylko pewne przykłady: tubylcy znają roślinę, która produkuje płyn przeciwko malarii, który jest lepszy od chininy; naukowcy z Uniwersytetu w Manaus odkryli, że pod Rio Amazonas płynie podziemna rzeka, która zawiera naturalnie przefiltrowaną wodę, najczystszą na świecie; istnieją żaby i węże, które produkują substancje bardzo użyteczne do produkcji lekarstw. Tylko jedna z tych rzeczy znaczy o wiele więcej niż całe stata bydła!”.

Ks. Laudato czuje się dłużnikiem Yanomani: “Bardzo wiele się od nich nauczyłem; nauczyłem się być lepszym kapłanem wśród nich. Także oni się rozwinęli, stali się mniej nieokrzesani, bardziej świadomi swoich praw i swojego świata. W latach 2006-2008, na ich prośbę, na nowo podjąłem wśród nich pracę, kształcąc tych, którzy odbywali studia magisterskie, by później oni mogli uczyć innych Yanomani. Gdy chodzi o przyszłość, największym wyzwaniem jest to, by ich bardziej słuchać aniżeli wydawać rozkazy, i zamiast eksportować Ewangelię – odkryć ją w ich rzeczywistości”.

Opublikowano 21/08/2013