(ANS – Rzym) – W jednej z linii działań Kapituła Generalna 26 zażądała od Przełożonego Generalnego i jego Rady zatroszczenia się o “pogłębienie związku między ewangelizacją i wychowaniem, aby zuktaulizować System Prewencyjny oraz dostosowywać obraz odniesienia duszpasterstwa młodzieży, do zmienionych warunków kulturalnych” (por. KG26, 45). Od 2008 r. realizowany jest proces refleksji i studium, w który są zaangażowane różne środowiska Zgromadzenia; jest to droga, która jest kontynuowana.

Z polecenia Kapituły Dykasterium ds. Duszpasterstwa Młodzieży stało protagonistą procesu włączenia i refleksji dotyczącego uaktualnienia “Podstawowych ram odniesienia Salezjańskiego Duszpasterstwa Młodzieżowego”. Proces, podzielony na różne fazy i paralelne etapy, zakłada na poziomie teoretycznym włączenie teologów, pastoralistów i odpowiedzialnych za różne ośrodki naukowe i duszpasterskie Zgromadzenia, a na poziomie doświadczenia – wysłuchanie i wymianę opinii z salezjańskimi Inspektoriami i Regionami.

Przebieg procesu
Pierwsza faza rozpoczęła w lecie 2009 r.: Przełożony Generalny i jego Rada powołali pierwszą ekipę ekspertów, której głównym zadaniem było opracowanie planu pracy, by można było zapoczątkować proces przemyślenia. Grupa, składająca sięz 13 salezjanów, wypracowała pierwszy “Schemat refleksji nad salezjańskim duszpasterstwym młodzieżowym. Pięć kryteriów dla refleksji dotyczącej praktyki duszpasterskiej”. Dokument roboczy, który został przedstawony Przełożonemu Generalnemu i Radzie generalnej, został przyjęty w styczniu 2010 r. 

W kolejnych miesiącach Ośrodki Studiów, Krajowe Ośrodki Duszpasterstwa Młodzieżowego i różni salezjanie zostali poproszeni o wniesienie swojego wkładu, który uwzględniony przez Dykasterium ds. Duszpasterstwa Młodzieży, posłużył do opracowania syntezy na poziomie regionalnym. W dniach 3-6 lutego 2011 r., w Domu Generalnym odbyło się seminarium, w czasie którego 30 salezjanów z 8 regionów dyskutowało i przygotowywało linie przewodnie dla wypracowania dokumentu roboczego z przeznaczeniem dla Inspektorii.

Druga faza, realizowana w czasie całego 2012 roku, przyczyniła się, dzięki dokumentowi roboczemu, wypracowanemu w lutym 2011 r., do przeprowadzenia refleksji we wspólnotach i inspektoriach, co łączyło się z prośbą skierowaną do Rad Inspektorialnych, by te zebrały i przesłały sugestie z poszczególnych placówek salezjańskich. Ten materiał był później analizowany przez Dykasterium ds. Duszpasterstwa Młodzieży, a w końcu ujęty w syntetyczne opracowanie, w którym zostały uwypuklone wyzwania i typowe możliwości związane z każdym z regionów w perspektywie uaktualnienia “Podstawowych ram odniesienia”. 

Jednocześnie została utworzona Międzynarodowa Ekipa Duszpasterska, Teologiczna i Salezjańska, która od 2012 i 2013 roku gromadzi się, aby przeprowadzić refleksję nad głównymi liniami salezjańskiej propozycji wychowawczo-duszpasterskiej, uwzględniając drogę, jaką przebył Kościół w ostatnich latach na płaszczyźnie nowej ewangelizacji i charyzmatu salezjańskiego. Jest to materiał, który będzie stanowił klucz do interpretacji nowej edycji “Podstawowych ram odniesienia.

Trzecia faza, dopiero co rozpoczęta ostatnim spotkaniem Konsulty ds. Duszpasterstwa Młodzieżowego, które miało miejsce w Rzymie w dniach 5-8 lutego, ma na celu połączenie syntezy teologicznej, jaką zaproponowała Międzynarodowa Ekipa Duszpasterska, Teologiczna i Salezjańska, ze wskazaniami i sugestiami przesłanymi przez Inspektorie i Regiony. 

Nowa edycja “Podstawowych ram odniesienia” ma być zatwierdzona przez Przełożonego Generalnego i jego Radę oraz zaprezentowana na Kapitule Generalnej 27.

Potem nastąpi kolejna faza – faza studium i zastosowania w Regionach, Inspektoriach i dziełach salezjańskich; jest to jednak droga, którą trzeba jeszcze nakreślić.

Opublikowano 11/02/2013