(ANS – Rzym) – Delegat ds. Animacji Misyjnej, odpowiedzialny za lokalne Biuro Planowania i Rozwoju (PDO) oraz Ośrodek Misyjny, jak również Ekonom Wizytatorii: pan Cesare Bullo, salezjanin koadiutor, od 36 lat pracujący w Etiopii, może wypowiedzieć się z pełną kompetencją odnośnie do sytuacji społecznej i salezjańskiej tego regionu. Skierowaliśmy do niego kilka pytań.

Czy w regionie Sahel również występują głód i susza?
Mieliśmy wiele problemów w ubiegłym roku, które nie zniknęły, zwłaszcza w Somalii i w somalijskim regionie Etiopii. Istnieje wiele obozów dla uchodźców, w których dotąd przebywają dziesiątki tysięcy osób, które borykają się z wieloma problemami, takimi jak susza, a także z powodu obecnej sytuacji politycznej w Somalii, która dotąd nie jest zbyt jasna. A poza tym, na obszarze Gambeli, Etiopii znajdują się jeszcze uchodźcy sudańscy... Tak, problem suszy jeszcze istnieje i występują również problemy natury politycznej.

Czy salezjanie znajdują się w obozach dla uchodźców, np. w Dolo Ado?
Bezpośrednio nie, ale podejmujemy wiele działań poprzez lokalne organizacje, a zwłaszcza we współpracy z salezjańską NGO – „Volontariato Internazionale per lo Sviluppo” (VIS). W naszym przypadku jest trudno dostrzeć do Dolo Ado, bo znajduje się przeszło 1000 km od Addis Abeby, a także sytuacja co do bezpieczeństwa nie jest łatwa. Jakkolwiek pracujemy przede wszystkim w obozach przechodnich, w których przyjmujemy uchodźców na pewien czas, a potem, gdy już znajdą się we właściwych obozach, zajmują się nimi pracownicy ONZ. My dostarczamy pożywienie – zwłaszcza suchary, artykuły wielowitaminowe dla dzieci – a także rozwozimy wodę ciężarówkami, kopiemy studnie…
I działamy bardzo aktywnie także w rejonie Giggiga, gdzie dwa lata wcześniej, kiedy jeszcze żył, pracował ks. Gianni Premoli. Jego praca była tak bardzo doceniana przez miejscową ludność muzułmańską, że ta zechciała powołać stowarzyszenie jego imienia, a teraz poprosiła o jego ciało, jako że zmarł we Włoszech. Tak więc, pamiętajac o nim, chcemy nadal pomagać ludziom z tych obszarów, bardzo ubogich i potrzebujących.

O jakich nowościach można mówić, gdy chodzi o kształcenie zawodowe młodych Etiopczyków?
Realizujemy dwa projekty: pierwszy ma na celu koordynację sześciu salezjańskich szkół technicznych w Etiopii, a drugi jest projektem międzynarodowym, adresowanym do salezjańskich szkół technicznych Etiopii i Burundi, gdzie salezjanie prowadzą szkołę techniczną. Kilka miesięcy temu byli u nas z Burundii, aby zobaczyć nasze szkoły – salezjanie, świeccy i przedstawiciele rządu – a teraz, w nabliższych tygodniach, my udamy się do nich. Chcemy porównać obie rzeczywistości, aby określić, czego się możemy nauczyć jedni od drugich. Burundi to rzeczywistość mała, ale rząd bardzo pracuje nad jej rozwojem. W Etiopii kształcenie zawodowe jest bardziej zaawansowane i dobrze się rozwija. Bardzo dobrze przebiega realizacja tego projektu.

Myślicie o projektach współpracy “panafrykańskiej”?
W Indiach istnieje tzw. “Don Bosco Tech”, sieć, która zrzesza wszystkie ośrodki kształcenia zawodowego. Chcemy założyć podobną sieć także we Afryce. Oczywiście, jest to bardzo trudne, mamy około 80 szkół technicznych i zawodowych, ale będziemy chcieli znaleźć koordynatorów, poznać się, zorientować się co do sytuacji, przeprowadzić bliższe rozmowy z różnymi organizacjami, w tym z Unią Europejską, Unią Afrykańską…

Opublikowano 16/11/2012