(ANS – Bolonia) – Wspólnota salezjańska i parafialna, skupiona wokół Sanktuarium Najświętszego Serca Pana Jezusa w Bolonii, znajdującego się obok Salezjańskiego Instytutu “Beata Vergine di San Luca”, obchodziła w niedzielę 21 października stulecie konsekracji świątyni, z której, jeszcze dzisiaj, promieniuje kult Najświętszego Serca Pana Jezusa. 

Obchody stulecia zbiegły się z inauguracją Roku Wiary w diecezji bolońskiej.

Uroczystej Mszy św. przewodniczył wikariusz biskupa diecezji bolońskiej Giovanni Silvagni. Obecni byli także ks. Antonio Rota, dyrektor salezjańskiego Instytutu, ks. Gianni Danesi, salezjanie ze wspólnoty oraz tysięce parafian. Z tej okazji miała także miejsce inauguracja odremontowanej kaplicy chrzcielnej i odnowienie przyrzeczeń Chrztu świętego.

Salezjanie przybyli do Bolonii na prośbę kard. Domenico Svampa, który zechciał zostać włączony do grona Salezjanów Współpracowników, a który 22 lutego 1897 r., w czasie ceremonii położenia kamienia węgielnego pod Instytut Salezjański, przeprowadzonej w obecności przedstawicieli władz cywilnych, błogosławionego ks. Michała Rua, następcy Ks. Bosko, i przeszło dziesięciu tysięcy przybyłych osób, powiedział: “Synowie Ks. Bosko pielęgnują z gorliwością i miłością mądre wychowanie ludu i przygotowują dla Bolonii lepsze pokolenie”.
 
Tenże kard. Svampa, odpowiadając na apel Papieża Leona XIII, by zawierzyć Sercu Jezusowemu poszczególne diecezje i kraje, podjął decyzję o budowie, właśnie obok Instytutu Salezjańskiego, tego sanktuarium, posiadającego wielki walor artystyczny, czego dokonał w imieniu wszystkich katolików Włoch. Opracowanie projektu zostało powierzone jednemu z najbardziej znanych architektów w tym czasie, panu Collamariniemu, który, inspirując się wielkimi bazylikami bizantyjskimi, wyposażył ją w wielką kopułę, wysoką na 63 maetry, a szanując tradycję bolońską, zechciał ozdobić czerwoną cegłą. 

W dniu 16 października 1912 r. arcybiskup Bolonii Giacomo Della Chiesa, przyszły papież Benedykt XV, poświęcił uroczyście nową świątynię pod wezwaniem Najświętszego Serca Pana Jezusa, która bardzo szybko stała się dla wszystkich Bolończyków, wraz z Madonną św. Łukasza, celem dorocznych pielgrzymek. 

Sanktuarium przeszło remont w latach ’30, co dokonało się pod kierunkiem wielkiego salezjanina, ks. Antonio Gavinellego, który odbudował kopułę zniszczoną w czasie trzęsienia ziemi w 1929 r. i upiększył sanktuarium obrazami, ołtarzami i 134 wspaniałymi witrażami autorstwa Nardiego. Na koniec usunął szkody, jakie wyrządziło bombardowanie w 1943 r.
 
Gdy chodzi o sanktuarium, oprócz codziennych posług na rzecz wiernych, trzeba wspomnieć tutaj jeszcze o dwóch inicjatywach, które wspierają i szerzą kult Serca Jezosowego, tak drogi Księdzu Bosko. Pierwszym z nich jest „Opera Sacro Cuore” (zobacz stronę), stowarzysznie, które powstało w 1930 r., a które wykorzystuje – i to jest druga szczególna inicjatywa – pismo “Sacro Cuore”, aby uczynić z dziesiątek tysiący osób we Włoszech i na świecie, a wśród nich także wspólnot zakonnych, zwłaszcza tych klauzurowych, “sieć osób, które modlą się wzajemnie za siebie”, co ma miejsce w czasie duchowego spotkania o godz. 8.00 każdego dnia, kiedy to, z myślą o wszystkich zrzeszonych, zostaje odprwiona Eucharystia przy ołtarzu Najświętszego Serca Pana Jezusa.

Opublikowano 25/10/2012