(ANS – Rzym) – W niedzielę 24 czerwca, w Święto następcy Ks. Bosko, Matka Yvonne Reungoat, Przełożona Córek Maryi Wspomożycielki, podarowała Przełożonemu Generalnemu, ks. Pascualowi Chávezowi, ostatnią książkę poświęconą siostrze Marii Troncatti pt. “La grazia di un sì tutto donato”.

W dniu 10 maja 2012 r. Papież Benedykt XVI podpisał dekret o uznaniu cudu uzdrowienia, przypisanego wstawiennictwu Czcigodnej Służebnicy Bożej Marii Troncatti. I właśnie na życiu i dziełach siostry Marii Troncatti skupia się ostatnia książka autorstwa siostry Marii Collino pt. “La grazia di un sì tutto donato. Maria Troncatti missionaria nella foresta amazzonica”. Pozycja ta, niedawno wydana przez Wydawnictwo “Elledici – LDC Torino”, jest drugą biografią, po tej zatytułowanej “Selva, patria del cuore”, poświęconą osobie przyszłej błogosławionej. Wkrótce ukażą się tłumaczenia w innych językach.

Książka składa się z 17 rozdziałów, które przemierzają całe życie siostry Troncatti: od spotkania z salezjanami, kiedy to w wieku 10 lat odkrywa “Biuletyn Salezjański”, podarowany jej przez nauczycielkę w szkole podstawowej, i czyta o misjach, odkrywając jednocześnie nowe horyzonty, do jej śmierci, która miała miejsce w dniu 25 sierpnia 1969 r., kiedy to zginęła w katastrofie lotniczej: mały samolot, którym podróżowała do Quito, spadł na ziemię.

Życie siostry Marii było intensywne i bogate w doświadczenia; było życiem pełnym przygód. Urodziła się 16 lutego 1883 r., jako trzecia z czwórki rodzeństwa, w Còrteno Golgi, miejscowości leżącej w Alpach Lombardzkich, na północy Włoch. Pozostawiła swoją rodzinę i rodzinną miejscowość, aby wstąpić do postulatu w dniu 15 października 1905 r.: i już nie powróciła do domu. Cierpienie z powodu pozostawienia swoich bliskich i swojej ziemi było tak wielkie, że nie była w stanie postawić z powrotem nogi na tych terenach, o co prosili ją bliscy. 

Istotnie, wiele lat potem, w przededniu swoich 85. urodzin, w jednym z listów, które napisała do siostrzeńców, wspomniała o swoim starym i ciągle obecnym bólu: “Mówisz mi, że ciągle żywisz nadzieję, że powrócę do ojczyzny; w moim wieku jest to niemożliwe, ale nie z winy moich Przełożonych. Wiele razy mi mówiły, że jeżeli chcę odwiedzić swoich bliskich, to pozwolą mi na to. Nigdy się na to nie zdecydowałam (przede wszystkim dlatego, że moje miejsce jest tutaj), a także dlatego, że kiedy nadszedł dzień mojego wyjazdu, ta rozłąka wiele mnie kosztowała: rozstanie z moimi rodzicami, Przełożonymi, ojczyzną, językiem, wszystkim; gdy wsiadłam na pokład parowego statku, powiedziałam “żegnajcie” na zawsze. Zobaczymy się w niebie”.

Cierpienie i nadzieja były czymś stałym w życiu siostry Troncatti. Przed wyjazdem do Południowej Ameryki, w kierunku Guayaquil, w 1922 r., tyfus i pierwsza wojna światowa (1915-1918) dogłębnie rzeźbiły duszę i ducha Błogosławionej. Także po powrocie do amazońskiego buszu było wiele ciężkich momentów, z którymi musiała się zmierzyć: ale siostra Troncatti pozostała “kobietą tak”. Nigdy się nie wycofała, pomimo przeróżnych trudności. W książce to wszystko jest opisane i jeszcze wiele innych rzeczy, a sama autorka, siostra Maria Collino, potrafiła, dzięki swojemu świeżemu i płynnemu stylowi pisania, uczynić aktualną i wciągającą historię tej nadzwyczajnej Córki Maryi Wspomożycielki. 

Opublikowano 27/06/2012