(ANS – Nairobi) – W Światowym Dniu Sprzeciwu wobec Pracy Nieletnich, który w miesiącu czerwcu Organizacja Unii Afrykańskiej dedykuje Dziecku Afrykańskiemu, przedstawiamy historię zagubienia i odrodzenia się George’a.

George jest najstarszym z trójki rodzeństwa. Jego matka umarła, kiedy miał zaledwie trzy lata, tak więc jej nawet nie pamięta. Znał tylko liczne macochy, które jego ojciec sprowadzał do domu, a z którymi często się kłócił, i które często go biły. Także ojciec go bił, z najmniejszego powodu, a w domu zawsze panował klimat konfliktu.
 
Kiedy skończył 14 lat zdecydował się opuścić dom. Uczynił to w poszukiwaniu lepszego życia, ale skończył na ulicy, gdzie żył i zarabiał. Jednak, jego zdaniem, było to życie lepsze od tego w domu. „Zazwyczaj spałem na ulicy albo werandach sklepów, aby obudzić się wcześnie rano i wyruszyć na poszukiwanie czegoś do jedzenia; zbierałem puszki po piwie koło baru i sprzedawałem je wieczorem, a czasem nosiłem bagaże ludziom albo żebrałem” – opowiada. „Czasem udało mi się zarobić do 500 szelingów kenijskich i jeżeli ktoś umie dobrze zarządzać pieniędzmi, wszystko może się dobrze ułożyć”. W nocy pertraktował nieco w sprawie jedzenia z miejscowymi stróżami lokali, którzy dawali mu to, co zostawało z jedzenia. W ten sposób przeżył prawie trzy miesiące.

Pewnego dnia w 2008 roku, podczas gdy wałęsał się bez celu w rozległym i chaotycznym Nairobi, George spotkał pracownika z dzieła salezjańskiego na rzecz dzieci ulicy “Don Bosco Boys Town” i udał się tam. Od samego początku miał możliwość wykazania się swoimi talentami. Wraz z grupą kolegów ze szkoły uczestniczył w Krajowym Festiwalu Muzycznym w Kenii, największej imprezie promującej talenty muzyczne w kraju, i zajął pierwsze miejsce w kategorii tańca ludowego, wykonując taniec ludowy „Bagisu”, pochodzący z Ugandy. Spotkał się także z Szefem Rządu przy okazji wizyty w Domu Prezydenckim przedstawicieli 25 szkół w kraju, co tak często się nie zdarza i jest wielkim przywilejem. Obecnie widzi się jako piosenkarza i znalazł w Tony’m Nyadundo, sławnym lokalnym piosenkarzu, wzór do naśladowania.  

George jest utalentowany pod względem śpiewu, tańca, świetnie gra na perkusji, a także pisze teksty. “Mam wiele marzeń, które podzieliłem na kategorie. Chcę studiować i zostać adwokatem, a jednocześnie chciałbym rozwijać swój talent i stać się znanym piosenkarzem” – mówi George, który od czasu, kiedy przybył do ośrodka “Bosco Boys”, brał udział w licznych wydarzeniach muzycznych. Teraz George wróci do domu w czasie wakacji szkolnych, ale z uwagi na to, że środowisko stale jest takie samo, czynił wielkie wysiłki, aby w końcu wyrwać z niego jednego z braci i przyprowadzić do salezjańskiego ośrodka.

Aktualnie George kończy ósmy rok nauki, chociaż ma już 18 lat. Mówi zawsze, że jego życie zostało zmienione pozytywnie, od kiedy przyszedł do “Bosco Boys”, gdzie rozwinął się intelektualnie, duchowo i uczuciowo, i gdzie zawsze mógł pielęgnować swoje talenty.
     
Opublikowano 12/06/2012