(ANS – Manouba) – Pierwsza rocznica śmierci ks. Rybińskiego była obchodzona z udziałem wielu osób i przebiegała pod znakiem chrześcijańskiej radości. Tam, gdzie misjonarz polski spędził ostatnie lata swojego życia, wspólnota salezjańska, łącząc się z chrześcijanami obecnymi w mieście Tunis i młodzieżą szkoły, uczciła go różnymi inicjatywami, w które włączyli się zarówno ci, którzy go nali osobiście, jak i ci, którzy zostali zauroczeni historią jego misyjnej posługi.

W piątek, 17 lutego, w dniu poprzedzającym rocznicę jego śmierci, około 13.30, delegacja ambasady polskiej w Tunezji, udała się do szkoły salezjańskiej na chwilę modlitwy i ceremonię odsłonięcia dwóch tablic poświęconych pamięci ks. Rybińskiego, umieszczonych na miejscu zbrodni i przy wejściu do szkoły. W ceremonii uczestniczyli liczni nauczyciele i pracownicy szkoły.

Następnie, dla uczczenia dwóch krajów, które kochał ks. Rybiński, na podwórzu szkoły odśpiewano narodowy hymn Tunezji i wysłuchano hymnu polskiego; podczas gdy niesamowita, namacalna cisza zawładnęła zgromadzonymi, po tym jak poproszono o minutę ciszy ku jego pamięci. Także wszyscy uczniowie w klasach i nauczyciele wstrzymali swoje zajęcia.

Gry i zabawy, które złożyły się na program uczczenia tego salezjanina, przypomniały o radości, której ks. Rybiński był świadkiem i którą niósł młodzieży; liczne klasy szkolne rozpoczęły rozgrywki w koszykówkę i piłkę nożną.

O godz. 18.30 cała wspólnota chrześcijańska miasta wzięła udział w Eucharystii w jego intencji, której przewodniczył arcybiskup Maroun Lahham. W swoim kazaniu arcybiskup nawiązał do różnych wydarzeń z życia ks. Rybińskiego i dzielił się także swoimi osobistymi wspomnieniami związanymi z osobą tego salezjanina misjonarza. Był to czas wytężonej modlitwy, przeżytej w komunii z Rodziną Salezjańską, a duchowo – z rodziną ks. Rybińskiego.

Namacalnym wyrazem tej pamięci były rozdane przez salezjanów koszulki ze zdjęciem ks. Rybińskiego, co było możliwe dzięki wsparciu Inspektorii Warszawskiej.

Pan Roberto Lionelli, salezjanin koadiutor, który, otrzymując mandat misyjny w czasie ostatniej Ekspedycji Misyjnej, zajął miejsce ks. Rybińskiego w Manouba, stwierdza: “Chcieliśmy pamiętać o nim, ponieważ nie można zapomnieć o jego przepięknym świadectwie, jego chęci czynienia dobra, jego przyjaźni, jego dobroci, jego byciu Księdzem Bosko w kraju, który nie zawsze można zrozumieć i czasem zaakceptować. Jest wielu tych, którzy żywią piękne wspomnienia o nim; którzy opowiadają, jak wiele rzeczy uczynił, o dobru, które zasiał, i przyjaźni, którą pozostawił”.

Opublikowano 20/02/2012