W tym wydarzeniu, któremu przyświecało hasło: “Towarzyszyć Salezjanom Współpracownikom, członkom ADMA, Byłym Wychowankom”, uczestniczyło około 80 osób: delegatów/delegatek i członków różnych grup lokalnych Rodziny Salezjańskiej. Był także obecny ks. José Pastor Ramírez, Delegat światowy Byłych Wychowanków Ks. Bosko i Koordynator Rodziny Salezjańskiej.

W czasie dwóch dni obrad miały miejsce trzy prelekcje. Ks. Gianni Mazzali, Przełożony sycylijskiej Inspektorii św. Pawła miał wystąpienie na temat komunii pomiędzy Salezjanami i CMW, jako osobami konsekrowanymi Rodziny Salezjańskiej. Role i funkcje delegatów ds. Rodziny Salezjańskiej były przedmiotem analizy ks. Ramíreza. Podczas gdy ks. Calogero Montanti, dyrektor dzieła “Casa Tabor” w Sant’Alfio, pogłębił znaczenie Delegata w przekazywaniu charyzmatu ludziom świeckim.

Każdej prelekcji towarzyszyła wymiana opinii, debaty i propozycje praktycznych działań łączących się z omawianymi tematami. W piątkowy wieczór, 11 lutego, uczestnicy obradowali w grupach roboczych, szukając odpowiedzi na niektóre z pytań, jakie postawił ks. Ramírez w swoim wystąpieniu.

Refleksje, jakie zrodziły się w czasie Sympozjum, wskazały także na niektóre praktyczne linie działań w odniesieniu do przyszłości. Gdy chodzi o kwestię charyzmatu, podkreślono przede wszystkim konieczność dogłębnego poznania, ze strony Delegatów, tożsamości poszczególnych stworzyszeń, by móc właściwie odpowiedzieć na wymogi ich członków. Została zaznaczona waga większego wzajemnego poznania osób konsekrowanych i świeckich, z uwzględnieniem tożsamości i roli jednych i drugich. Potwierdzono także “odpowiedzialność charyzmatyczną”, jaką Salezjanie i Córki Maryi Wspomożycielki ponoszą w stosunku do różnych gałęzi Rodziny Salezjańskiej.

Temat formacji był poruszony zarówno przez samych delegatów, jak i świeckich członków Rodziny Salezjańskiej. Odnośnie do delegatów zauważono, że ich formacja musi zmierzać do uczynienia ich przewodnikami duchowymi, a w przypadku salezjanów – także przewodnikami sakramentalnymi; trzeba także zainwestować w formację komunikacyjną oraz postawę otwartości i gościnności. Gdy natomiast chodzi o członków świeckich, podkreślono znaczenie całościowej formacji, która obejmowałaby wartości ludzkie, rozwój chrześcijański i charyzmatyczny.

I na koniec, z punktu widzenia animacji, Sympozjum wezwało poszczególne grupy do osiągnięcia dojrzałej autonomii, która sprawi, że staną się protagonistami w życiu kościelnym i cywilnym; zaś delegatów – do wypełniania, z motywacją i odpowiedzialnością, swojej roli animatorów, z poświęceniem wymaganego czasu i sił.
 
Opublikowano 15/02/2011