| Włochy – Zakończenie Zgromadzenia USG. Audiencja u Papieża |
| Włochy – 76. Zgromadzenie Semestralne USG: zaangażowanie dla przepowiadania ewangelicznego |
Po pierwszej sesji, obrady Zgromadzenia USG zostały wznowione wczoraj po południu prelekcją ks. Wilhelma Stecklinga, Przełożonego Generalnego Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej (OMI) przez dwie kadencje. Prelegent przedstawił bardzo szczegółową relację dotyczącą sprzeczności w Europie: “jest domem dla około 25% katolików obecnych na świecie i 40% zakonników”, a jednocześnie “kontynentem, który się starzeje i cofa”. W tym kontekście zakonnik prosił, by się nie przerażać trudnościami, jakie napotyka życie konsekrowane. Przeciwnie, konieczne jest wykorzystanie licznych zasobów, na które osoby konsekrowane mogą liczyć: przykłady wielkich osobowości, które dostosowywały zgromadzenia do wymogów czasów; wkład “dwóch płuc” wschodniej i zachodniej religijności; i istotne kroki rekonstrukcji i odnowy, które zostały już dokonane.
Zachęcając wszystkich obecnych do tego, by nie mieszać środków z celami, ks. Steckling przypomniał, że głównym celem refleksji nad życiem konsekrowanym nie jest zwykłe zagwarantowanie przeżycia Instytutów, ale “bycie prorokami” dla Europy. Tak więc konkretne zaangażowanie musi się wyrażać w większej komunii, możliwej również we współpracy między zgromadzeniami, i “pójściu tam, gdzie Kościół nie jest obecny”. Jakkolwiek właściwy sposób, aby to czynić, stwierdził na koniec zakonnik, wymaga większej pokory w uznaniu popołenionych błędów i większej dumy, zakorzenionej w Panu i dziedzictwie duchowym świętych, którzy znaczyli oblicze Europy.
Wczorajszy dzień obrad zakończył się pracami w grupach, związanymi z wystąpieniem ks. Stecklinga, i Nieszporami.
Dzisiaj, po odmówieniu Jutrzni i Mszy św., Przełożeni zgromadzili się w Wielkiej Auli “Salesianum”, aby wziąć udział w spotkaniu panelowym z przełożonymi trzech zgromadzeń.
Ks. Máxim Muńoz Duran, prowincjał Klaretynów (CMF) z Katalonii (Hiszpania), z goryczą odnotował wyraźny spadek powołań. Jakkolwiek wskazał w otwarciu się życia duchowego na świat i silnej obecności wśród najbardziej potrzebujących, ludziach starych i ofiarach niesprawiedliwości – znaki nadziei. “Znaki – jak stwierdził – które domagają się pewnej wrażliwości ewangelicznej, aby mogły zostać przyjęte”.
Ks. Christophorus Goedereis, prowincjał Braci Mniejszych Kapucynów (OFMCapp) z Niemiec, zuważył natomiast, że sekularyzacja w jego kraju dotyczy oddalenia się od Kościoła jako instytucji, ale nie zaniku religijności czy braku zainteresowania wartościami chrześcijańskimi. W tym względzie podał serię dobrych praktyk przywrócenia chrześcijaństwa w narodzie: czasowe doświadczenie życia klasztornego przez świeckich, rekolekcje w internecie, przekaz znaczenia sacrum poprzez muzykę, sztukę i kulturę, które zgromadzenia zakonne umiały zachować na przestrzeni wieków.
I na koniec, ks. Jakub Blaszczyszyn, z rosyjskiej prowincji Societas Verbi Divini (SVD), wskazał na wiele charakterystycznych cech, które czynią życie konsekrowane w Rosji przypadkiem jedynym w swoim radzaju w panoramie Europy. Całkowita niewystarczalność kleru diecezjalnego, na przykład, często sprawia, że osoby konsekrowane są jedynymi przedstawicielami Kościoła katolickiego na terenie. Obecność małych wspólnot, włączonych w tkankę społeczną, wytężona praca w poszukiwaniu specyficznej tożsamości, a przede wszystkim – praca wśród prawosławnych chrześcijan, realizowana pomimo trudności, czynią obecność zakonników bardzo znaczącą i stanowią konkretne oznaki nadziei dla życia konsekrowanego w tym kraju.
Po panelu miała miejsce debata w auli, której celem było pogłębienie poruszonych zagadnień.
Opublikowano 25/11/2010
