Po siedmiu dniach studium, refleksji, modlitwy i konfrontacji salezjanie i Córki Maryi Wspomożycielki (CMW), którzy zgromadzili się w Pradze, wraz z przedstawicielami Salezjanów Współpracowników i Ochotniczek Ks. Bosko, wskazali na cele, priorytety i sposoby działania, pozwalające realizować bardziej skuteczne duszpasterstwo w zakresie pierwszego głoszenia.
Przede wszystkim uczestnicy tego seminarium wyjaśnili znaczenie terminu “pierwsze głoszenie”, który został przyjęty jako bardziej właściwy od innych, takich jak pierwsza ewangelizacja, preewangelizacja, nowa ewangelizacja i reewangelizacja, zarówno ze względu na większą stosowność i jednoznaczność tego odniesienia, jak i sformułowanie, które użyto w “Generalnym Dyrektorium Katechetycznym”. Tak więc, odnosząc się do dokumentów kościelnych i innych specjalistycznych opracowań, pierwsze głoszenie zostało wyróżnione w kolektywnej postawie Kościoła, jako stanowiące stale jego publiczny obraz, a więc – “pierwsze głoszenie”, jakie świat otrzymuje. Co w formie bardziej szczegółowej wyraża się w konkretnym działaniu, codziennej praktyce osób i grup partykularnych, oddających się tej formie duszpasterstwa.
Na drodze analizy zostali wyodrębnieni uprzywilejowani odbiorcy i konkretne okoliczności, w jakich ten rodzaj ewangelizacji obecnie zachodzi. Po pierwsze, wskazano tutaj na tych, którzy nie znają Boga; tych, którzy są w trakcie poszukiwania religijnego i duchowego; i tych, którzy, chociaż ochrzczeni, oddalili się od wiary. Dalej, z punktu widzenia obecnych wyzwań w Europie, został podkreślony ogólny klimat prowizoryczności i lęku wobec przyszłości, sekularyzacji życie publicznego i współobecność innych religii, zwłaszcza islamu.
I po trzecie, przedstawiono linie i strategie działania co do przyszłości. Przede wszystkim salezjanie i CMW zaznaczyli, że zaangażowanie misyjne, poza odpowiedzialnością osobistą, jest ukierunkowane na wspólnoty w ich całokształcie. Następnie, zostały przedstawione sposoby pierwszego głoszenia w odniesieniu do młodzieży, włączające ją w takie inicjatywy, jak Światowe Dni Młodzieży czy działania w ramach Salezjańskiego Ruchu Młodzieżowego, realizowane w takiej perspektywie, która czyni potem ich samych głosicielami w stosunku do innych młodych. Także zaangażowanie świeckich zostało tutaj szczególnie docenione. Została podkreślona ich pierwszorzędna rola na płaszczyźnie duszpasterstwa rodzin, które nie ogranicza się tylko do nauki katechetycznych formułek, ale świadczy o bogactwie i możliwościach, jakie oferuje życie prawdziwie chrześcijańskie.
I w końcu, wiele uwagi poświęcono także formacji głosicieli, którzy muszą być w stanie dostosować się do różnych rzeczywistości z “kreatywnym obliczem i otwartym sercem”, i zawsze zachować postawę szacunku i zaufania względem bliźniego.
Opublikowano 11/11/2010
