(ANS – Damaszek) – Kontynuujemy relację inspektora Bliskiego Wschodu ks. Munira El Raia z jego wizyty w Syrii. Poniżej trzecia i ostatnia jej część, dotycząca jego pobytu w stolicy, Damaszku.

Odczułem wielką przyjemność, spotykając się ze wspólnotą salezjańską w Damaszku, zarówno ze współbraćmi, jak i Córkami Maryi Wspomożycielki, które w Damaszku mają dwie duże placówki: prowadzą przedszkole i szpital włoski, gdzie spełniają cenną i znaczącą posługę na rzecz ludności syryjskiej, zwłaszcza w tym dramatycznym momencie.

Także w Damaszku, podobnie jak w Aleppo, akcje letnie były dobrze przeprowadzone i zorganizowane, również dzięki wsparciu animatorów i salezjanów współpracowników. Wzięło w nich udział około 900 ludzi młodych, także z obszarów znacznie oddalonych od miasta. (…)

Centrum Damaszku, w odróżnieniu od takich miast, jak Aleppo, jawi się jeszcze względnie bezpieczne. Jednakże sytuacja znacznie się pogorszyła w ostatnim czasie, stając się mniej stabilna i bardziej niebezpieczna. Także skutki związane z niewystarczalnością wody, przerwami w dostarczaniu energii, wysokimi kosztami utrzymania i brakiem pracy bardzo wpłynęły na warunki życia ludzi, którzy w coraz większej ilości decydują się opuścić ten kraj.

Młodzież i animatorzy zgotowali mi braterskie powitanie w ośrodku, a każda z grup zaprezentowała mały pokaz teatralny, muzyczny i artystyczny, jaki przygotowała w czasie wakacji letnich. Podziękowałem im i zachęciłem do podtrzymanie tego optymizmu i tej radości, które stanowią serce salezjańskiego ducha. (…)

W Damaszku  (…) uczestniczyłem w zajęciach grupy ludzi młodych, jakie realizują w ramach wolontariatu w niektórych wioskach na granicy z Libanem; inna grupa wolontariuszy prowadziła interesujące i znaczące akcje o charakterze misyjnym. Doświadczenie związane z wolontariatem, które jest udziałem ludzi młodych, którzy sami żyją w warunkach skrajnych trudności i ubóstwa, jest szczególnie ważne i znaczące. Pomimo trudności i niebezpiecznej sytuacji ci młodzi oddawali się służbie na rzecz najbardziej pokrzywdzonych i dzięki temu zaangażowaniu odnaleźli radość daru z siebie i służby, odkrywając, jak wiele dobra można uczynić poprzez wychowanie do pokoju i zgodnego współistnienia. 

W czasie mojego pobytu spotkałem się ponadto z grupą młodych, którzy biorą udział w akcji powołaniowej “Chodź, zobacz”. Dwóch z nich zechciało przedłużyć to doświadczenie rozeznania wewnątrz wspólnoty, uczestnicząc w życiu salezjańskim i pomagając księżom w ich codziennych zajęciach. Także salezjanie z Damaszku zorganizowali dla dzieci i młodzieży obóz letni. Dwie grupy, liczące około 140 ludzi młodych, wzięły udział w pięciodniowym obozie letnim w górach, w Kafroun.

W dniu 5 sierpnia zostałem poproszony o przewodniczenie Mszy św., w czasie której pierwsze śluby zakonne złożyło sześć sióstr salezjanek z Syrii. To było coś bardzo pięknego móc uczestniczyć w chwili oddania się Bogu tych młodych sióstr właśnie w czasie szczególnie trudnym dla Syrii.

W końcu, 6 sierpnia, późnym popołudniem opuściłem ten kraj, udając się do Libanu. (…)

Nie przestajmy się modlić, aby ta dramatyczna wojna w Syrii i wszystkie inne wojny, które nękają Bliski Wschód i inne kraje świata, wreszcie się skończyły.

Opublikowano 09/09/2015