(ANS – Katmandu) – Purna Kumar Dangol jest nauczycielem w “Don Bosco Technical School – Thecho” w Katmandu, w Nepalu. W ostatnich czterech latach prowadził kursy dla elektryków, współpracując z “Don Bosco Relief Team”. A oto jego historia.

Mieszkam w Bulu, na nogach pół godziny drogi od szkoły. 25 kwietnia, w dniu pierwszego trzęsienia ziemi, mój dom i dom moich bliskich nie zawaliły się, natomiast niektóre słabszej budowy, znajdujące się niedalek, tak; na szczeście, nikt nie zginął. (...)

Aż do momentu trzęsienia ziemi walczyliśmy i kłóciliśmy się z naszymi bliskimi. Teraz gotujemy razem, jemy razem, śpimy pod tym samym lichym zadaszeniem. Mogę powiedzieć pewną dobrą rzecz o tym trzęsieniu: sprawiło, żeśmy się spotkali i zbliżyli do siebie.

Dzień po trzęsieniu, w niedzielę, spotkaliśmy ks. Jijo Johna, salezjanina. Byliśmy szczęśliwi, gdyśmy zobaczyli, że budynki szkolne wcale nie zostały uszkodzone. (...) Powiedzieliśmy mu, że słyszeliśmy od innych, że inne miejscowości nie miały takiego szczęścia jak nasza. Poprosił nas, abyśmy się tam udali i zobaczyli, co się stało. Dał nam swój motocykl i aparat fotograficzny.

Udaliśmy się do Lele, odległego o 10 km. Odwiedziliśmy wszystkie dziewięć dzielnic tego miasta. Zniszczenia były wielkie, prawie że całkowite. Rozmawialiśmy z ludźmi, pocieszaliśmy ich, zrobiliśmy wiele zdjęć i powiedzieliśmy im, że jesteśmy od Księdza Bosko, i że zapytam księży, czy nie przyszliby z pomocą również im.

Po powrocie do Thecho ks. Jijo nie zastanawiał się ani chwili. Wsiedliśmy do samochodu terenowego i udaliśmy się na poszukiwanie żywności. (...)

Następnego poniedziałku dowiedzieliśmy się o wielu innych miejscowościach, które potrzebują natychmiast pomocy. I tak rozszerzaliśmy nasze działania, krok po kroku, uwzględniając miejsca, które już odwiedziliśmy. Kiedy zaczęliśmy otrzymywać informacje, które potwierdzały pomoc materialną, zaopatrzyliśmy się w dużą ilość produktów i artykułów pierwszej potrzeby, by przekazać każdej z rodzin na okres pięciu dni, aby nie udawać się do każdej miejscowości codziennie.

W wielu miejscowościach przybyliśmy jako pierwsi z pomocą. Uczyniliśmy to sprawiedlilwie i bezwarunkowo. Jeszcze do niedawna postrzegano nas jedynie jako instytucję edukacyjną, którą kierowali hinduscy chrześcijanie. Teraz postrzegają nas jako istoty ludzkie, które odznaczają się silną empatią względem wszystkich potrzebujących. (...)

Zaufanie ludności wzrosło i dzisiaj Ksiądz Bosko, reprezentowany przez każdego z nas, jest mile widziany wszędzie – w rodzinach, w miastach, w biurach rządowych. (...)

Od tamtego czasu do chwili obecnej przychodzę tutaj, do szkoły Księdza Bosko, jak tylko to jest możliwe. Przychodzę tutaj “na zmianę” we wszystkie dni, nie tylko jako nauczyciel elektryki do szkoły! Nie wziąłem ani jednego dnia wolnego, ponieważ nie widziałem, żeby ks. Jijo wziął choćby jeden dzień wypoczynku. On jest dla źródłem inspiracji dla nas, podobnie,  jak przypuszczam, Ksiądz Bosko jest źródłem inspiracji dla niego!

Opublikowano 15/06/2015