(ANS – Rzym) – W kościele, w którym Ksiądz Bosko odprawił swoją pierwszą Mszę św. po święceniach kapłańskich, które otrzymał 5 czerwca 1841 roku, w Uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP tego samego roku spotkał Bartłomieja Garellego. Po tym pierwszym spotkaniu każdej niedzieli przy Konwikcie gromadziła się grupa chłopców, która się rozrastała: w lutym następnego roku było ich dwudziestu; trzydziestu w marcu, a prawie setka w dzień świętej Anny (26 lipca), patronalne święto murarzy. W dniu dzisiejszym, 8 grudnia, w roku obchodów Dwusetlecia urodzin Księdza Bosko, na nowo odkrywamy znaczenie tego spotkania dla rodzącego się posłannictwa w duchowej Rodzinie Księdza Bosko.

Andrés Felipe Loaiza SDB

W pierwszych miesiącach 1841 roku w Turynie, studiując i przygotowując się do swojej posługi, Ksiądz Bosko zastanawia się na posłannictwem, które, jak to coraz wyraźniej odczuwa, zostało mu powierzone przez Pana. Ale realizacja tego snu jest bardzo skomplikowana i naszpikowana rozmaitymi przeszkodami.

To właśnie 8 grudnia 1841 roku Ksiądz Bosko spotkał Bartłomieja Garellego, chłopca potrzebującego wychowania ludzkiego i religijnego, który z upływem lat stanie się idealnym wzorem dla wielu innych chłopców, którymi najpierw zajmie się Ksiądz Bosko, a potem – salezjanie i jego wielka Rodzina Salezjańska.

W Biuletynie Salezjańskim z kwietnia 2013 roku można było zapoznać się z charakterystyką chłopców, którzy przebywali w Turynie w tych latach, w których stopniowo Ksiądz Bosko rozpoznawał swoje posłannictwo na rzecz najbardziej potrzebujących: Chłopcy, którzy na początku uczęszczali do powstającego oratorium, byli przeważnie pracownikami i robotnikami, którzy przebywali w Turynie tylko przez pewien czas w ciągu roku, kiedy nie było prac rolniczych (od późnej jesieni do końca czerwca). Byli to: Savoiardi, Szwajcarzy, Valdostani, Biellesi, Novaresi, Lombardi. Ten typ chłopców, imigrantów sezonowych, nie przestaje przeważać w Oratorium Księdza Bosko do połowy lat pięćdziesiątych, kiedy imigracja w Turynie osiąga stabilny poziom. Ci chłopcy gromadzili się w zakrystii kościoła św. Franciszka Salezego i na przylegającym podwórku, aby wysłuchać katechezy i spędzić radośnie czas.(Można znaleźć ten tekst we włoskim Biuletynie Salezjańskim, wchodząc na następujący link)

I na koniec, we “Wspomnieniach Oratorium”, mowa jest o tym, w jaki sposób praca realizowana wśród tych młodych poprzednio karanych (którzy opuścili więzienie) przyniosła cały szereg pozytywnych skutków, które jeszcze dzisiaj stanowią źródło posłannictwa Rodziny Salezjańskiej: Namacalnie przekonałem się, że jeśli znajdą na wolności przyjaciela, który się nimi zajmie, będzie z nimi w świąteczne dni, znajdzie im pracę u uczciwego pracodawcy i odwiedzi ich czasem w ciągu tygodnia, to zapomną o przeszłości i zaczną porządne życie. Staną się uczciwymi obywatelami i dobrymi chrześcijanami (MO 122-123).

W roku obchodów Dwusetlecia urodzin Księdza Bosko jako Rodzina Salezjańska jesteśmy pewni, że spotkanie turyńskiego wychowawcy z “Bartłomiejem Garellim” powtarza się każdego dnia w różnych Dziełach Salezjańskich na świecie, gdzie podejmuje się wysiłki, aby odkrywać, jak Ksiądz Bosko w swoich czasach, w jaki sposób towarzyszyć młodym najuboższym i najbardziej potrzebującym. Dzisiaj Rodzina Salezjańska nadal realizuje sen Księdza Bosko.

Opublikowano 08/12/2014