(ANS – Antananarivo) – Od wielu lat NGO “Volontariato Internazionale Donna Educazione Sviluppo” (VIDES) otrzymuje liczne podania od młodzieży i studentów, którzy pragną spędzić okres lata na praktyce wolontariatu. Oto dlaczego w tym roku podjęto się realizacji projektu “Madagaskar” we współpracy ze stowarzyszeniem  „Grandir Dignement „ (Godnie wzrastać), założonym przez Davida i Helen Muller; oboje w przeszłości byli działaczami VIDES.

13 wolontariuszy z VIDES pracowało w ośrodku resocjalizacji dla dzieci pozostających pod opieką społeczną i w więzieniu dla nieletnich w Antananarivo, zastępując animatorów, którzy udali się na wakacje. Siostra Virginie Mérel, córka Maryi Wspomożycielki, zorganizowała tę podróż i towarzyszyła młodym wolontariuszom. Poniżej przytaczamy krótką relację z tego pobytu.

Jesteśmy bardzo daleko, gdy chodzi o poszanowanie Praw Dziecka, chociaż stowarzyszenie Grandir Dignement stara się zadbać o odpowiednią strukturę oraz zapewnić nieletnim jeden posiłek w ciągu dnia, jak również edukację. Zgodnie z regulaminem, młodzi więźniowie powinni przebywać zamknięci w sypialniach od godz. 18.00 do godz. 6.00. Ich łóżka to duże ławy ustawione w szeregu, na których wszyscy się rozkładają jeden koło drugiego na materacu, który pokrywa całą powierzchnię “łóżka”. To pomieszanie rodzi przemoc, nadużycia seksualne, złe traktowanie.  

Powołanie Księdza Bosko zrodziło się takich właśnie warunkach, kiedy odwiedzał więzienia w Turynie. Młodzi wolontariusze stanęli przed wezwaniem dotyczącym aktualności charyzmatu salezjańskiego i systemu prewencyjnego w więzieniu w Antananarivo. Wieczorem o godz. 17 wszyscy ludzie młodzi osadzeni stają na baczność, salutują po wojskowemu, robią znak krzyża, po czym z powrotem wracają za kraty. Byliśmy tam i to było coś strasznego widzieć ich małe rączki, które wyciągali do nas przez kraty.

Oczekiwali z niecierpliwością na nasze przybycie. Oprócz nas nie mieli żadnej rozrywki, żadnego ruchu. Normalnie brali udział w kursach zawodowych, wykonując przedmioty z wikliny, ze skóry, mydło… Grandir Dignement. Ale w tym czasie zostały zawieszone i my przejęliśmy inicjatywę.

Zajęcia, jakie prowadzili animatorzy, były liczne i użyteczne: rozmawialiśmy, słuchaliśmy, zastanawialiśmy się nad odpowiednią formą animacji. Mieliśmy mało środków. Zorganizowaliśmy grupę „gier towarzyskich”, grupę gier sportowych (mini-olipiady), grupę małych gier ruchowych i jeszcze inną – prac ręcznych. I w każdy weekend była jakaś „impreza”, jakiś rodzaj „kermesse”, przedstawiania czy turnieju. VIDES przekazał nam fundusze i na koniec rozdaliśmy dzieciom 200 bluz i zafundowaliśmy im podwieczorek.

Młodzi wolontariusze dokonali także pięknego odkrycia lokalnej Rodziny Salezjańskiej... Zakosztowali namacalnie jej uniwersalności.

Opublikowano 17/09/2014