(ANS – Florencja) – Słowami papieża Franciszka ksiądz Pascual Chavez rozpoczął swoją konferencję do uczestników salezjańskiego Okręgu Włoch Centralnych: przeszło dwustu osób, salezjanów i świeckich, zgromadzonych we Florencji w dniach 26-29 sierpnia z racji swojego tradycyjnego spotkania na początku roku.

Kiedy papież Franciszek został zapytany odnośnie do oczekiwań, jakie żywi względem osób konsekrowanych, odpowiedział: obudzić świat. Takie jest więc priorytetowe zadanie w tej chwili historycznej, w przededniu rozpoczęcia roku poświęconego życiu konsekrowanemu, który będzie obchodzony w Kościele.

W obliczu społeczeństwa i kontekstu kulturowego, w którym osoby konsekrowane są bardzo łatwo postrzegane jako “działacze społeczni”, co zachodzi w różnorodnych kontekstach geograficznych świata, coraz bardziej naglące i potrzebą chwili staje się wymóg, by byli “świadkami ewangelicznego radykalizmu”. Trzeba tutaj wyjść poza pozorną, wewnętrzną sprzeczność tego zwrotu: „świadkowie odnosi się do publicznego wyrażenia, a więc – widzialności, sakramentalności, natomiast radykalizm – w paradoksalny sposób do tego, czego się nie widzi, co jest ukryte, pogrzebane”.

Nie brakuje litertury dotyczączej rzeczywistości i przyszłości życia konsekrowanego: przebywać na pustyni, dosięgnąć granic, wyjść w kierunku peryferii. Oprócz różnych prób określenia, „że nie jest to czyste wirtuozostwo językowe, ani fantazja literacka”, liczne wyrażenia uwzględniają zawsze główne i konstytutywne rysy życia konsekrowanego: duchowość, wspólnota, posłannictwo.

Ks. Chavez nie omieszkał przypomnieć wyzwań i zagrożeń, jakie stają dzisiaj przed życiem konsekrowanym, co zachodzi w szalonym tempie, dając wrażenie, że nie ma już miejsca i czasu na odpowiednie zrozumienie, rodząc dalszą fragmentaryczność, kruchość i wytawia nas na manipulację anonimowych sił.

Wspólnie osoby konsekrowane i świeckie są wezwane do odnowionego przymierza i współpracy, “by przywrócić wymiar Pięćdziesiątnicy i wymiar duchowy życia chrześcijańskiego”.

Uściśla ks. Chavez: “nie martwi mnie obecny kryzys Kościoła i życia konsekrowanego. To, czego się obawiam, to nic nie znaczące życie chrześcijańskie i konsekrowane; taki chrześcijanin jest bez znaczenia, nie ma nic do powiedzenia; nie przeszkadza nikomu, kiedy nie jest duchowy”. 

“Trzeba grać o największą stawkę, odważnie domagać się wyrazistości, mówić otwarcie, kim jesteśmy, czego chcemy, bez łagodzenie żądań i wymogów”.

Na pytanie: “jakie życie konsekrowane dzisiaj?”, ks. Chavez odpowiada: “Dzisiaj życie konsekrowane musi być bardziej skoncentrowane na Słowie Bożym, zwłaszcza na Ewangelii, z Panem Jezusem, który jest najwyższą Regułą życia, z wielką miłością do Kościoła i głębokim zaangażowaniem na rzecz Królestwa”.

Sumując, dzisiaj nie może zabraknąć i nie można zaprzestać poszukiwać „większej i realizowanej z przekonaniem współpracy instytucjonalnej oraz wykwalifikowanej komunikacji, gdy chodzi o pracę w sieci”.

“Isotnie, dzisiaj konieczny jest “networking”, praca w sieci; ta wychodzi poza zwykłą informację i współpracę, co często jest realizowane bardziej z racji zewnętrznych niż z przekonania o wartości tej nowej perspektywy. Oczywiście, praca w sieci wymaga lepszej komunikacji, ale przede wszystkim – dzielenia się zasobami i wiedzy”.

“W tym procesie nawrócenia osobistego i duszpasterskiego niezbędne jest, aby wszyscy opowiedzieli się raz na zawsze za wyborem, wyborem strategicznym, jakim jest dzielenie ze świeckimi tego samego ducha i tego samego posłannictwa”.

Przewodnicząc Eucharystii na rozpoczęcie dnia, ks.Chavez w kazaniu zaproponował medytację, skupiającą się na trzech słowach, łączących się ściśle ze służbą i zaangażowaniem na rzecz zbawienia młodzieży: praca, umiarkowanie, profesjonalność.  

Opublikowano 28/08/2014