(ANS – Jerozolima) – Uroczystość Maryi Wspomożycielki była obchodzona we wspólnocie salezjańskiej “Ratisbonne” – Studium Theologicum Salesianum w Jerozolimie w sposób szczególnie radosny, a to w związku z obecnością ks. Pascuala Cháveza i ks. Adriano Bregolina, odpowiednio byłego przełożonego generalnego i byłego wikariusza tegoż. Obaj salezjanie odbywają dwutygodniową pielgrzymkę na Ziemi Świętej, stąd ich pobyt w „Ratisbonne”.

W całym tym czasie wspólnota salezjańska mogła wysłuchać homilii i “słówek na dobranoc”, jakie wygłosił ks. Chávez.

W dzień uroczystości Maryi Wspomożycielki ks. Chávez przewodniczył Mszy św. o godz. 18.00 czasu lokalnego. W czasie Eucharystii 9. następca Księdza Bosko przyjął także śluby wieczyste salezjańskiego kleryka Finansiunsa Sidabutara, pochodzącego z Wizytatorii Indonezji-Timoru Wschodniego, oraz udzielił posług lektoratu i akolitatu klerykom, którzy zakończyli swój pierwszy i drugi rok teologii.

W kazaniu ks. Chávez zachęcił członków Zgromadzenia do naśladowania postawy Maryi w Kanie: przede wszystkim być uważnym na potrzeby innych, zwłaszcza młodzieży, potrzebujących i ubogich; tych, którzy nie liczą się w społeczeństwie, a czasem także w Kościele, a następnie – uczyć się zwracać do Jezusa jako jedynego, który jest w stanie odpowiedzieć na nasze najgłębsze potrzeby. I po trzecie – odczuć naglącą potrzebę niesienia Jezusa wszystkim, ponieważ „wszyscy mają prawo do Chrystusa. Jeśli dajemy Jezusa ludziom młodym, dajemy im wszystko”, bo “możemy dać im wiele rzeczy, ale bez Jezusa, nic nie znaczą”.

I na koniec, zwracając się przede wszystkim do tych, którzy otrzymali posługi, ks. Chávez powiedział, że te posługi mają cel pedagogiczny. Są one ukierunkowane na rozwój wartości i postaw, które stanowią część tożsamości chrześcijańskiej. Tak więc cel posług lektoratu i akolitatu jest potrójny: upodobnić się do Chrystusa, utożsamić się z Kościołem i służyć..

Mówiąc o profesji zakonnej, były przełożony generalny opisał ją jako akt antropologicznie głęboki, “ponieważ – jak powiedział ks. Chávez – mamy tu do czynienia z miłością; chodzi tu o profesję miłości; jesteście kochani przez Kogoś, który nigdy nie zdradza i nigdy nie rozczarowuje. Z tego powodu my nie stajemy się salezjanami, aby coś robić (nie jesteśmy opiekunami społecznymi czy wolontariuszami), nie! Stajemy się salezjanami z powodu Kogoś, kto nas ukochał jako pierwszy, którego wejrzenie spoczęło na nas!”.

Opublikowano 27/05/2014