(ANS – Rzym) –   W niedzielę 27 kwietnia zostanie ogłoszony świętym papież Jan Paweł II, Karol Wojtyła, urodzony w Wadowicach 18 maja 1920 r., wybrany papieżem 16 października 1978 r., zmarły w dniu 2 kwietnia 2005 roku.

Salezjański kościół pw. św. Stanisława Kostki w Krakowie to kościół parafialny, do którego uczęszczał Karol Wojtyła w czasie swojego pobytu na Dębnikach w latach 1938–1944. Młody Wojtyła często modlił się w kaplicy Maryi Wspomożycielki. W lutym 1940 r. poznał tam Jana Tyranowskiego, Sługę Bożego, który uczestniczył w spotkaniach religijnych młodzieńców, prowadzonych przez salezjanów. W tym kościele w dniu 3 listopada 1946 r. odprawił jedną ze swoich Mszy św. prymicyjnych, w której uczestniczyli wierni.

W czasie swojego długiego i owocnego pontyfikatu papież Jan Paweł II dał wyraz swojej ojcowskiej bliskości i swojego oświecającego nauczania w stosunku do Rodziny Salezjańskiej. Wszystkim najważniejszym wydarzeniom, które miały miejsce na przestrzeni tych lat, towarzyszyło jego błogosławieństwo, a często osobisty udział Papieża, zwłaszcza było tak z okazji obchodów stulecia śmierci księdza Bosko, w „Roku łaski”, ubogaconym odpustami i specjalnymi darami. W dniach 2-4 września 1988 r. odwiedził miejsca salezjańskie: dom, w którym urodził się ksiądz Bosko, i świątynię na Colle, gdzie beatyfikował młodą Laurę Vicuña, katedrę w Chieri, Bazylikę Maryi Wspomożycielki z pokojami księdza Bosko oraz kościół św. Franciszka Salezego w Turynie. 24 stycznia 1989 r. oficjalnie ogłosił Księdza Bosko “Ojcem i Nauczycielem młodzieży”.

W czasie licznych spotkań, jakie odbył z salezjanami i innymi grupami Rodziny Salezjańskiej, takich jak wizyty duszpasterskie w Turynie, audiencje dla członków Kapituł Generalnych i Rady Generalnej, ten wielki papież pozostawił autorytatywne przesłanie, które dotyczyło zarówno autentyczności «Świętego» i «Założyciela», jakim był nasz ojciec, jak i wymogów i wyzwań związanych z wcieleniem charyzmatu salezjańskiego dzisiaj, takich jak zaangażowanie wychowawcze i duszpasterskie, apostolski zapał w ewangelizacji i posłannictwie, charyzmatyczne i duszpasterskie zaangażowanie świeckich.  

Przemówienia Ojca Świętego były pełne zarówno namacalnej troski duszpasterskiej, jak i wdzięcznej sympatii wobec Księdza Bosko: podziwiał go jako dar Ducha Pana dla Kościoła; przekonany o jego wielkości prorockiej, żył w harmonii z jego opcją szczególnego ukochania młodzieży; podziwiał jego oryginalną metodę wychowania do wiary, kryterium oratoryjne i wrażliwość na świat pracy, jak również otwarcie na świeckich, zaangażowanie kobiet, śmiałe poczucie uniwersalności oraz uprzywilejowanie małych i ubogich z warstw ludowych. W sposób szczególny lubiał podkreślać jego intensywną i skuteczną pobożność maryjną, silnie eklezjalną i szczególnie aktualną w trudnych czasach.

Z okazji kanonizacji Jana Pawła II czynimy swoim jego świadectwo i jego zaproszenie do świętości, o których nam przypominał w czasie swojego pontyfikatu poprzez kanonizację i beatyfikację licznych członków Rodziny Salezjańskiej. Zwłaszcza uczynił to w 2004 roku, ostatnim roku swojego życia, kiedy to sprawił najpiękniejszy dar Rodzinie Salezjańskiej, beatyfikując niektórych przedstawicieli grup naszej Rodziny: ks. Augusta Czartoryskiego, salezjanina; siostrę Eusebię Palomino, Córkę Maryi Wspomożycielki; Alexandrinę Marię da Costa, współpracownicę i członkinię ADMA (beatyfikacja miała miejsce 25 kwietnia 2004 na Placu św. Piotra) oraz Alberto Marvellego, byłego wychowanka (5 września 2004 r. w Loreto).

Opublikowano 25/04/2014