(ANS – Rzym) – W tym roku salezjańska placówka misyjna w Mato Grosso, w Brazylii, obchodzi 120 lat istnienia, a ta w Amazonii przygotowuje się do obchodów 100-lecia. Są to okazje, które angażują inspektorie brazylijskie Campo Grande i Manaus. Mówili o tym w czwartek, 3 kwietnia, w czasie “słówka na dobranoc” przełożeni obu inspektorii: ks. Lauro Shinohara i ks. Francisco Alves.

Obecność misyjna w tych regionach, stanowiąca wyraz realizacji snów Księdza Bosko, była także przypięczętowana krwią: ks. Giovanni Fuchs i ks. Pietro Sacilotti zostali zamordowani w 1934 r., kiedy zbliżali się do Xavantes; później, w 1976 r., ks. Rodolfo Lunkenbein i Hindus Simone Bororo zostali również zamordowani w czasie demarkacji rezerwatu Bororo w Meruri. Bp Luigi Lasagna, ks. Giovanni Balzola, ks. Giuseppe Solari i koadiutor Giuseppe Canuto to tylko niektóre z nazwisk, które przywołują na pamięć pierwszych misjonarzy, którzy przybyli do Brazylii.

Głównym zajęciem misyjnym było zawsze wspieranie rozwoju rolnictwa oraz opieki zdrowotnej, do czego dochodziła edukacja w szkołach i ośrodkach kształcenia zawodowego.

Wszelki typ działalności skupiał się w sposób szczególny na kulturze lokalnej, wspieranej także z pomocą instytucji akademickich. Przejawem tego jest wydanie encyklopedii Bororo, są dzieła systematyzacji języków Bororo i Xavante, otwarcie Ośrodka Dokumentacji Tubylczej (CDI) i Muzeum Kultury “Don Bosco”.

Z czasem zmienił się typ obecności wychowawczej i duszpasterskiej: swego czasu praca była realizowana przede wszystkim w ośrodkach misyjnych; dzisiaj, ze wzrostem ludności, której jest przeszło 20 tysięcy, gdy chodzi o Bororo i Xavante, i zwiększeniem się liczby wiosek, których jest około 250, misja wychowawczo-ewangelizacyjna jest realizowana w ramach posługi objazdowej, która wymaga wielkiej postawy ascezy, aby można było egzystować pośród niezliczonych trudności.

Nie brakuje wyzwań łączących się ze sfinansowaniem wszystkich tych działań; jest to obecność, która jest niewystarczająca w stosunku do potrzeb – chociaż obserwuje się rozwój wolontariatu młodzieżowego, zdolności organizacyjnych i współodpowiedzialności świeckich. Są także wyzwania związane z globalizacją, jakie ta stawia przed całym światem: konsumpcjonizm, subiektywizm i hedonizm, które rodzą także przemoc, prostytucję, narkomanię i alkoholizm.

W Amazonii praca salezjańska wydała wiele owoców, takich jak wzrost liczby powołań autochtonicznych, a zwłaszcza tych pochodzących z 23 grup etnicznych obecnych w regionie. Teraz koncentrujemy się na pierwszym głoszeniu, którym obejmujemy sporą liczbę wspólnot tubylców Janomamów, którzy zamieszkują obszar graniczny Brazylii i Wenezueli.

“Poślijcie współbraci salezjanów, ponieważ żniwo jest wielkie, a robotników mało” – zakończyli obaj inspektorzy.

Opublikowano 07/04/2014