(ANS - San Pedro Carcha) –Uroczystość Księdza Bosko cieszy się z każdym rokiem coraz większym entuzjazmem wśród ludów tybylczych z grupy etnicznej Majów-Kekczi. Zwłaszcza dzięki pierwszym misjonarzom salezjańskim, którzy dotarli na te ziemie, imię Księdza Bosko jest jednym z najbardziej znanych.

W parafii San Pedro Carcha, usytuowanej na ziemiach misyjnych Gwatemali, liczącej około 250.000 osób, z których 95% należy do grupy etnicznej Majów-Kekczi, salezjanie są obecni od prawie 78 lat. Duszpasterska praca misyjna, jaką synowie Księdza Bosko wykonują, polega na odwiedzeniu blisko 350 wiosek, które obejmują parafię; do większości z nich muszą dotrzeć pieszo.

Misjonarze, w kontekście przygotowań do obchodów dwusetlecia urodzin Księdza Bosko, zainicjowali proces uwrażliwienia i pogłębienia życia, pedagogii i duchowości świętego młodzieży. Wśród wielu inicjatyw znajdują się także pierwsze oratoria w całości dla Majów-Kekczi w tych wioskach, którzy serdecznie przyjęli osobę Księdza Bosko i Wiązankę, jaką każdego roku ofiaruje Przełożony Generalny.

W tym roku święto w oratoriach miało trzy etapy. Pierwszy to dzień 25 stycznia, sobota, w której odbyła się celebracja w kontekście święta św. Franciszka Salezego, które przypadało dzień wcześniej, a która dostarczyła młodym refleksji dotyczącej duchowości Ks. Bosko w odniesieniu do św. Franciszka Salezego. Z tej także okazji została przyjęta przez Majów-Kekczi i poświęcona pierwsza figura tego świętego dobroci, której wykonanie było sprawą bardzo trudną.

Drugi etap to dzień 31 stycznia – uroczystość św. Jana Bosko, zaś trzeci to niedziela, 2 lutego, która była poświęcona owocom pedagogii: Ksiądz Bosko i Dominik Savio.

“Zanim przybyłem na te ziemie – opowiada ks. Vittorio Castagna, salezjanin, misjonarz od 2010 r. i odpowiedzialny za oratoria dla Kekczi – byłem przyzwyczajony do tego, że to ja zwoływałem ludzi na obchody danego święta. Tutaj natomiast chodzi o odwiedzenie ludzi, przeżywanie z ludźmi celebracji, w ich wiosce. Dni 31 stycznia, 1-2 lutego były frenetyczne, z przynajmniej 4 mszami ku czci Ks. Bosko w ciągu dnia, co miało miejsce we wioskach bardzo oddalonych od siebie. Jest to męczące, ale jak się pomyśli, że ludzie z tych jakże odległych miejsc chcą obchodzić święto świętego młodzieży, jest się gotowym na wszelkie poświęcenie. Ks. Bosko jest żywy, kroczy wśród Kekczi i oni go kochają”.

Opublikowano 04/02/2014