(ANS – Rzym) – Kontynuując nasz przegląd rzeczywistości salezjańskiej w perspektywie Kapituły Generalnej 27, przybliżamy dzisiaj sytuację regionu Afryka-Madagaskar. Mówi o niej ks. Manolo Jiménez, przedstawiciel Afryki Tropikalnej Równikowej (ATE).

Jak przedstawia się sytuacja Zgromadzenia w księdza regionie, gdy chodzi o potrzeby młodzieży, społeczeństwa i Kościoła?

Większość okręgów salezjańskich (inspektorie, wizytatorie i delegatury) i domów salezjańskich na kontynencie “afro-malgaskim” liczy niewiele lat życia w porównaniu z resztą regionów Zgromadzenia. Możemy powiedzieć, że znajdujemy się na etapie “podstawowym” albo “pierwszej konsolidacji” naszej obecności i posługi misyjnej. To popycha nas do zaangażowania ukierunkowanego zwłaszcza na troskę o zachowanie wierności naszej tożsamości charyzmatycznej, do ofiarowania młodzieży salezjańskiej, społeczeństwu i Kościołowi afrykańskiemu tego, co jest najbardziej cenne w naszym dziedzictwie.

Dzięki Bogu, przeżywamy czas wzrostu liczby powołań, co stanowi dla nas szczęście i zadanie: szczęście, ze względu na możliwość odpowiedzi misyjnej, która się z tym wiąże, oraz zadanie, gdy chodzi o formację, która sprawi, że przyszłe pokolenia salezjanów pozostaną wierne wartościom naszego ducha.

Kościół i społeczeństwo spoglądają na nas z sympatią i wdzięcznością. Już ks. Viganò powiedział, że Afryka pasuje do charyzmatu salezjańskiego, i że ten dobrze się przyjmuje w kontekście afrykańskim. Czynienie oblicza Księdza Bosko coraz bardziej afrykańskim na naszym kontynencie i czynienie bardziej salezjańskim projektu misyjnego, który kontynuujemy, stanowi stały horyzont zaangażowania salezjanów w tym regionie.

Jaki szczególny wkład może wnieść księdza region w obrady KG 27?

Elementem, który może i musi “zabarwić” nasz sposób odpowiedzi na przesłanie KG27, jest “powołaniowy entuzjazm”. List Przełożonego Generalnego, zwołujący KG 27, rozpoczyna się z wezwaniem do umieszczenia w centrum kwestii powołaniowej, czyniąc ją elementem jednoczącym trzy wymiary sylwetki nowego salezjanina – mistyk, prorok i sługa – także w odniesieniu do młodzieży ze Zgromadzenia w naszym regionie (mowa tu o młodzieży, ponieważ w grę wchodzi niska średnia wieku naszych współbraci i naszej obecności na kontynencie). Stwarza to możliwość przeżywania, w sposób dogłębny, koherentny i z odwagą, naszego salezjańskiego powołania, pozwalając nam odkryć i doświadczyć nowych form życia duchowego, wspólnotowego i apostolskiego.

Przeżywanie z entuzjazmem – co w etymologicznym znaczeniu tego słowa oznacza wszczepienie w Boga – naszej odpowiedzi dla Pana może być wspaniałym wkładem regionu w to szczególne wydarzenie, jakim jest KG 27 dla naszego Zgromadzenia.

W jaki sposób salezjanie z księdza regionu starają się być świadkami ewangelicznego radykalizmu?

Gdy chodzi o zadania, jakie kontynent afrykański stawia przed Zgromadzeniem, podkreśliłbym braterstwo, przeżywane w kontekście pluralizmu etnicznego, kulturowego, religijnego... Nasze opowiedzenie się za Panem i Ewangelią prowadzi nas do całościowego przeżywania wymogów naszej profesji zakonnej, i – w naszym kontekście – zaangażowania w „życie w Towarzystwie Salezjańskim, prowadzone w komunii ducha i działania ze współbraćmi”. Świadectwo braterstwa i przyjaźni ze strony salezjanów, jak to proponuje art. 51 naszych Konstytucji, stanowi wspaniałe przesłanie dla współczesnej młodzieży, społeczeństwa i Kościoła Afryki.

Opublikowano 24/01/2014