(ANS – Yaounde) – Ks. Natalino Parodi, salezjański misjonarz w Kamerunie, pochodzi z rodziny piekarzy. Tak więc wszyscy się spodziewali, że również on będzie kontynuował tę tradycję rodzinną. Ale Pan miał inne plany względem niego: wezwał go, aby rozdzielał Chleb Eucharystyczny.

“Mój los był już określony: mój ojciec był piekarzem, jego ojciec był piekarzem... Co mnie czekało? Wspaniała i nieuchronna kariera w ‘capital market’ w sektorze wypieku chleba” – mówi z ironią ks. Parodi. „Mój ojciec sprytnie mnie wprowadzał w ten zawód i każdego roku wysyłał na targi do Mediolanu”.
 
Ks. Parodi wiele skorzystał z tego rodzinnego doświadczenia zawodowego. Przede wszystkim przejął godność pracy, także wtedy, gdy ta jest trudna i wymaga, by trudzić się nawet wówczas, gdy inni ludzie wypoczywają, a poza tym – nauczył się, że trzeda dać z siebie innym to, co najlepsze: „Już w tych czasach na rynku były w użyciu legalne produkty chemiczne, komory chłodnicze… Ale według mojego ojca, nadawały jakiś dziwny smak chlebowi i zawsze wykluczał ich zastosowanie”. 

A poza tym, wydawanie chleba, różni się od sprzedaży innych produktów, zakłada inną, odmienną relację pomiędzy osobą, która go przekazuje, a tą, która go odbiera. Kontynuuje ks. Parodi: “Ta praca mieści w sobie różne znaczenia, a jej wpływ społeczny jest znaczący. (...) Nie we wszystkich kulturach chleb jest zrobiony z pszenicy, ale we wszystkich kulturach stanowi podstawowe pożywienie, coś, co możesz zabrać do teczki, worka, koszyka. (…) A w samym sklepie, oprócz kupienia chleba, zwłaszcza po południu, możesz uciąć małą pogawędkę… Ileż razy widziałem moją matkę, która wysłuchiwała problemów, narzekań, bólów fizycznych klientów!”.

Jednakże ks. Natalino został wezwany do rozdzielania innego Chleba: “Z czasem zrozumiałem, że ‘nie tylko samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych’. Często jesteśmy kuszeni, aby poprzestać na chlebie, na sprawach społecznych, na rozwoju, ale to nie jest celem. Chrystus jest prawdziwym Chlebem Życia i jeżeli jesteśmy zdolni to przekazać, także stały rozwój przyjmie odpowiednią formę, ponieważ Duch Święty jest tym, który nas jednoczy”.

Ks. Parodi teraz codziennie doświadcza znaczenia Chleba Eucharystycznego na misji w Yaoundé, w Kamerunie: “Bez Eucharystii pozostaje się powierzchownym i na poziomie chwalebnej filantropii. Wszyscy odczuwamy głód życia i sensu. Na naszych placówkach w Afryce poczucie religijności rozprosza się na różne kościoły. Jaki jest tego rezultat? Młodzi odchodzą i jeżeli pojawiają się problemy, udają się do czarownika, który nic nie rozwiąże, powodując wzrost obaw, lęku i rozbicia. Natomiast ten, kto dzieli się chlebem, on sam staje się ‘chlebem połamanym dla innych’, a bariery egoizmu zostają przezwyciężone. Taka jest podstawa nie tylko służby, wolontariatu, ale także miłosiernej miłości”.

Dzisiaj w społeczeństwach zachodnich piekarza już prawie się nie spotyka, podobnie jak to się dzieje z Bogiem. „Ale – kończy ks. Parodi – On nie zniknął. On, Chleb Życia, chce zawsze nam się dawać, aby nas ujrzeć powracających, aby zakosztować smaku przesyconego wonią chleba, który dopiero co wyszedł z pieca”.

Opublikowano 27/03/2013