(ANS – Rzym) – W dniu dzisiejszym, 28 listopada, w Domu Generalnym w Rzymie rozpoczęło się Spotkanie Inspektorów Europy, które potrwa do niedzieli, 30 listopada. Jak to miało miejsce wczoraj, także dzisiaj ANS przytacza świadectwo misyjne, którym dzieli się tym razem ks. Daniel Coronel, 38-letni salezjanin z Peru, który stwierdza: “Jednym z głównych zadań pierwszych misjonarzy była opieka nad imigrantami włoskimi w Ameryce. Dzisiaj moim głównym zadaniem jest troszczenie się o imigrantów z Ameryki Łacińskiej w Genui”.

Moje powołanie misyjne zrodziło się, kiedy byłem w prenowicjacie salezjańskim, co stało się pod wpływem obejrzenia  na video filmu o ojcu Luisie Bolli i jego posłudze misyjnej wśród tubylców Achuar w peruwiańskiej Amazonii. Dotknął on mojego serca i nie byłem w stanie usunąć z mojej głowy pragnienia dotyczącego pracy wśród potrzebujących.  

W czasie nowicjatu powiedziałem o tym moim pragnieniu wyjazdu na misje “ad gentes” ówczesnemu radcy regionalnemu, ks. Pascualowi Chávezowi. Powiedział mi, że muszę najpierw skończyć moje studia filozoficzne, by dojrzało to moje pragnienie. Na początku mojej asystencji, w 2001 roku, zostałem wysłany wraz z czterema misjonarzami, aby zapoczątkować pierwszą wspólnotę salezjańską w Amazonii peruwiańskiej i podjąć pracę wśród Indian siedmiu plemion. Tak oto mój sen stawał się rzeczywistością. 

Odbyłem połowę asystencji wśród Indian, a potem powróciłem do Limy, do pracy wśród dzieci ulicy. Po ukończeniu teologii zapragnąłem wyjechać na misje “ad gentes”, za granicę, i w 2010 roku otrzymałem odpowiedź, co stało się, gdy już pracowałem jako ksiądz wśród Indian amazońskich. Miałem wyjechać w ramach “Projektu Europa”. Zostałem wysłany do Irlandii, a następnie do Genui-Sampierdarena, do pracy wśród imigrantów z Ameryki Łacińskiej.   

Oczywiście, napotkałem tam różne trudności związane z inną kulturą: jęzkiem , relacjami braterskimi, sposobem postrzegania charyzmatu salezjańskiego w zsekularyzowanym świecie, trudnościami połączenia życia z wiarą, także u nas, salezjanów, jak również małą troską o integrację.

Kurs dla nowych misjonarzy był bardzo użyteczny, ponieważ przygotował nas na te wszystkie trudności, które możemy napotkać. Bliższe poznanie charyzmatu salezjańskiego, tydzień duchowości, wymiana doświadczeń pomiędzy nowymi misjonarzami – ogromnie mi pomogły. 

Niektórzy mnie pytają: “Potrzebujemy misjonarzy w Peru, dlaczego jedziesz do pracy wśród imigrantów z Ameryki Łacińskiej w Europie?”. Moja odpowiedź jest następująca: jednym z pierwszych zadań pierwszych misjonarzy była opieka nad imigrantami włoskimi w Ameryce. Teraz moim głównym zadaniem jest zatroszczenie się o imigrantów z Ameryki Łacińskiej w Genui, gdzie bardzo potrzebowali jakiegoś kapłana z Ameryki Łacińskiej.

Wiem, że w moim kraju bardzo potrzeba misjonarzy, czego doświadczyłem, ale wiem także, że tutaj również istnieje potrzeba łaczności z własną kulturą, pociechy i wysłuchania, zwłaszcza w tym czasie kryzysu na wszystkich poziomach (gospodarczego, społecznego, politycznego, kulturowego i religijnego). I dlatego będę nieustannie dziękować Bogu, że tak a nie inaczej pokierował moim życiem i życiem wszystkich misjonarzy, którzy udzielają się w ramach Projektu Europa, czyniąc to zgodnie z Jego wolą.

Inne świadectwa są dostępne w Cagliero 11 (Biuletyn Dykasterii ds. Misji), na stronie sdb.org.

Opublikowano 28/11/2014