(ANS – Watykan) – W czwartek 16 stycznia 2014 r. ks. Pierluigi Cameroni, postulator generalny, złożył w kancelerii Kongregacji ds. Kanonizacyjnych “Positio super vita, virtutibus et fama sanctitatis”, dotyczące Sługi Bożego José Wecha Vandora.

Relatorem “Positio” był ojciec Zdzisław Kijas OFM Conv., a współpracowała z nim dr Lodovica Maria Zanet. Na szczególne wspomnienie zasługuje salezjanin, ks. Raffaele Giordano,wicepostulator, któremu został powierzony, w fazie diecezjalnej, proces beatyfikacji i kanonizacji ks. Vandora, której to pracy poświęcił się bez reszty aż do końca swojego życia.

Na strukturalne elementy “Positio” – przedstawiającego w sposób krytyczny i pogłębiony cały aparat dowodowy i tekstowy dotyczący heroicznych cnót Sługi Bożego – składają się: krótka prezentacja relatora; “informatio”, czyli część teologiczna, w której zostaje udowodnione, że Sługa Boży żył w heroicznym stopniu wszystkimi cnotami chrześcijańskimi; “summarium” – z zeznaniami świadków i dokumentacją. Po przekazaniu “Positio” będzie oczekiwać na swoją kolej, aby być poddane analizie teologów konsultorów z Kongregacji ds. Kanonizacyjnych.

Ks. José Vandor urodził się w miejscowości Dorog (Węgry) 29 października 1909 r. Później, w rozmowie ze swoim proboszczem, ks. Arturem Pehatskiem, wyznał, że pragnie zostać kapłanem i misjonarzem. Ten więc zawiózł go do Instytutu Salezjańskiego w Peliföldszentkereszt, gdzie Vandor rozpoczął swoją formację salezjańską wstępując do nowicjatu, który zakończył złożeniem pierwszych ślubów w 1928 r. 

Osiem lat później, 5 lipca 1936 r., przyjął święcenia kapłańskie w Turynie i powrócił na Węgry, aby wśród swoich świętować to wydarzenie. W tym samym roku został skierowany na Kubę i w ten sposób spełnił swoje marzenie, które pielęgnował w skrytości swojego serca już od dziecka.

Czynienie dobra i zbawianie dusz było jego jedyną troską w czasie 40 lat  jego pracy na Ziemi Kubańskiej. Jego osobowość, duchowość i kreatywność duszpasterska pozostawiły głębokie ślady w diecezji Santa Clara, gdzie ks. Vandor przybył 9 grudnia 1954 r., by zająć się budową Instytutu Rzemiosła i Zawodu “Rosa Pérez Velasco” oraz podjąć duszpastertwo w kościele Naszej Pani del Carmine.

Można przybliżyć ks. Vandora do św. Franciszka Salezego, gdy chodzi o łagodną cierpliwość, rozsądne oddanie, oświeconą mądrość w kierownictwie duchowym dusz. Zaś do św. Jana Boso – ze względu na dynamizm apostolski, miłość do ubogich, ducha wiary, pogodną radość i dobre maniery. Zmarł w Santa Clara w dniu 8 października 1979 r.

Opublikowano 20/01/2014