(ANS – Rzym) – Opracowaniem “dokumentu roboczego” Kapituły Generalnej 27 (KG 27) zakończyło się we wtorek 17 września spotkanie Komisji przedkapitulnej. Dokument uwzględnia treści listu zwołującego KG27, jaki skierował Przełożony Generalny, oraz dokumenty końcowe poszczególnych kapituł inspektorialnych. Po tym spotkaniu Komisji zadaliśmy kilka pytań Kierownikowi KG 27.  

Jaki klimat towarzyszył tym dniom spotkania?

Komisja pracowała w klimacie intensywnej duchowości i braterstwa, któremu sprzyjała także otwartość i obecność Przełożonego Generalnego, jego Wikariusza i Radców generalnych, jak również życzliwość współbraci z Domu Generalnego. Braterstwo sprzyjało dzieleniu się spostrzeżeniami i wymianie opini, jak również koiła trud pracy. Komisja przeżyła momenty modlitwy ze wspólnotą, uczestniczyła w czuwaniu modlitewnym w intecji pokoju wraz z Papieżem Franciszkiem na Placu św. Piotra, a także wzięła udział w modlitwie w Bazylice św. Piotra z okazji Roku Wiary, co łączyło się ze zwiedzaniem z przewodnikiem Sali Królewskiej, Kaplicy św. Pawła i Kaplicy Sykstyńskiej w Pałacu Apostolskim oraz Eucharystią ze wspólnotą salezjańską na Watykanie.

Jakimi założeniami kierowano się przy opracowywaniu końcowej wersji dokumentu roboczego?

Pierwsza sprawa to liczba stronic dokumentu roboczego, co łączy się także z życzeniem, aby KG 27 zaprezentowała dokument końcowy w formie zasadniczej i zwięzłej. Jednocześnie w odniesieniu do każdej grupy tematycznej zostanie wyznaczony jeden cel, co pozwoli lepiej zrozumieć całe zagadnienie i pomoże współbraciom i wspólnotom łatwiej zapamiętać to, czym Zgromadzenie zamierza żyć. Oczywiście, Zgromadzenie kapitulne jest suwerenne i dokona swoich wyborów.

A gdy chodzi o treści?

Trzem grupom tematycznym: “mistycy w Duchu”, “prorocy w braterstwie” i “słudzy młodzieży” groziło, że będą rozumiane jako trzy osobne aspekty naszego powołania. Tak więc stałym wyzwaniem jawiło się zjednoczenie życia  i przezwyciężenie fragmentacji. Wydaje mi się, że w niektórych treściach dokumentów można było odczytać tę potrzebę jedności życia w przypadku części współbraci i wspólnot. Pierwszą i najważniejszą rzeczywistością, którą należy przyjąć jako dar i żyć jako zaangażowaniem, jest “łaska jedności”, zasadzająca się na tym “jedynym nurcie miłości do Boga i braci” (por. Konst. 3), który łączy w żywotną jedność wiarę, nadzieję i miłość, aktywność i modlitwę, pracę i umiarkowanie, kontemplację i działanie, “da mihi animas” i “cetera tolle”, jak również trzy nierozłączne elementy naszej konsekracji apostolskiej: praktykę rad ewangelicznych, wspólnotę braterską i posłannictwo apostolskie. Inne, trzy ważne i przekrojowe aspekty to konieczność nawrócenia w jego potrójnym wymiarze: duchowym, duszpasterskim i braterskim; także w odniesieniu do dyrektora jako kierownika duchowego, animatora braterstwa i koordynatora działalności duszpasterskiej; jak również w uczeniu się rozeznania.

 Na jaką największą trudność Komisja natrafiła?

Mieliśmy trudność z właściwym zrozumieniem zmiany metodologii, jakiej ta Kapituła zażądała. Chodzi tu cały czas o metodę rozeznania. Ta stawia na pierwszym miejscu “słuchanie”, a następnie “lekturę”. Słuchanie pozwola poznać współczesną sytuację Zgromadzenia w jego podstawowych aspektach, tj. to, co stanowi największe wyzwanie, co jawi się najbardziej obiecujące czy zagrażające dla świadectwa ewangelicznego radykalizmu. Lektura odsłania korzenie, przyczyny i motywacje tych aspektów, które wypłynęły w czasie wsłuchiwania się w sytuację. Nie zawsze była to łatwa praca, ale w końcu, jak mi się wydaje, w jakimś stopniu bardziej zrozumieliśmy tę metodę.  

A teraz jaki będzie następny krok?

Dokument roboczy jest w trakcie tłumaczenia. Zostanie przesłany następnie uczestnikom KG27 i będzie go mogło poznać całe Zgromadzenie. Może być wykorzystany przez współbraci i wspólnoty w celu uwrażliwienia i przygotowania do KG27, oraz posłuży ojcom kapitulnym jako dodatkowe narzędzie do studium i refleksji.

Opublikowano 26/09/2013