(ANS – Rzym) – Jedynym wspomnieniem w tym miesiącu będzie to z dnia 22 września: błogosławionych Józefa Calasanza Marquésa i Henryka Sáiza Aparicio, kapłanów, i ich towarzyszy męczenników. Wspomnienie to jednoczy pod sztandarem męczeństwa członków czterech grup Rodziny Salezjańskiej, założonej przez Ks. Bosko: Salezjanów, Córki Maryi Wspomożycielki, Salezjanów Współpracowników i grupę ADMA.

18 lipca 1936 r. rozpoczęła się wojna domowa w Hiszpanii, której towarzyszyły prześladowania religijne. Świeccy, zakonnicy i kapłani byli więzieni i mordowani za wiarę. Wśród nich znalazło się 95 członków Rodziny Salezjańskiej: 39 kapłanów, 22 kleryków, 24 koadiutorów, 2 córki Maryi Wspomożycielki, 4 salezjanów współpracowników, 3 aspirantów salezjańskich i jeden współpracownik świecki. Wszyscy oni oddali życie za wiarę w Chrystusa w okresie lipiec 1936 r. – kwiecień 1938 r. Doprowadziło to ostatecznie do uznania męczeństwa dwóch grup: jednej z Walencji, liczącej 32 męczenników, na której czele stał ks.  Józef Calasanz Marqués († 29 luglio 1936), których beatyfikacja miała miejsce 11 marca 2001 roku w Rzymie, i drugiej – z Sewilii i Madrytu, składającej się z 63 męczenników z Henrykiem Sáizem Aparicio, których beatyfikacja odbyła się na Placu św. Piotra w niedzielę 28 października 2007 roku.

Umarli, dając świadectwo wiary chrześcijańskiej i powołania salezjańskiego, pełni ufając Bogu i przebaczając swoim oprawcom. Nikt z nich nie był zaangażowany w walkę polityczną i ideologiczną. Jako salezjanie praktykowali jedynie „politykę Ojcze nasz”. Umarli tylko dlatego, ponieważ byli chrześcijanami i w większości zakonnikami. “Ze względu na wiarę – czytamy w dokumencie ogłaszającym Rok Wiary Porta – kobiety i mężczyźni poświęcili swoje życie Chrystusowi, pozostawiając wszystko, aby żyć w prostocie ewangelicznego posłuszeństwa, ubóstwa i czystości - konkretnych znakach oczekiwania na Pana, który się nie spóźnia. Z powodu wiary tak wielu chrześcijan podjęło działania na rzecz sprawiedliwości, aby uczynić konkretnym słowo Pana, który przybył, aby głosić wyzwolenie z ucisku i rok łaski dla wszystkich (por. Łk 4,18-19)”.

Kościół i Rodzina Salezjańska czczą ich pamięć i ukazją nam ich jako wzory wierności i stałości.

Opublikowano 02/09/2013