(ANS – Rzym) – Salezjański kalendarz liturgiczny w czerwca zawiera dwa szczególne wspomnienia: błogosławionego Franciszka Kęsego, świeckiego, i towarzyszy, męczenników, oraz św. Józefa Cafasso. Ks. Pierluigi Cameroni, Postulator generalny ds. kanonizacyjnych Rodziny Salezjańskiej, pomaga nam przeżyć te wspomnienia.

12 czerwca – Błogosławionego Franciszka Kęsego, świeckiego, i 4 towarzyszy, męczenników
Czesław Jóźwiak, Edward Kaźmierski, Franciszek Kęsy, Edward Klinik i Jarogniew Wojciechowski to 5 młodych wychowanków oratorium w Poznaniu, których połączyło męczeństwo (24 sierpnia 1942) i beatyfikacja (13 czerwca 1999 w Warszawie). Byli animatorami w oratorium, pasjonującymi się muzyką, teatrem, sportem, zaangażowanymi w katechezę, których charakteryzowało głębokie życie duchowe. We wrześniu 1940 r. zostali aresztowani z zarzutem przynależności do nielegalnej organizacji. Edward Klinik, który był pierwszy aresztowany, napisał do mamy: „Możesz się o mnie być spokojna, ponieważ idę stoczyć batalię życia z silną wiarą. Wiem, że ta, pod opiekę której się oddałem, stając się jej Rycerzem, czuwa nade mną i nigdy mnie nie opuści”. Aresztowani wraz z innymi przez wiele miesięcy znosili upokorzenia i tortury, podtrzymywani przez stałą i zdecydowaną wiarę oraz głębokie nabożeństwo do Maryi i braterską przyjaźń.

Skazani bez regularnego procesu, bez możliwości obrony, i z powodów, które nie kwalifikowały się do kary śmierci, dali heroiczny przykład wiary i życia chrześcijańskiego. Wynieśli to z Oratorium Salezjańskiego w Poznaniu i z tego czerpali siły, by z pogodą przyjąć “wolę Bożą”, aż po przebaczenie oprawcom, zgodnie z najprawdziwszym duchem Ewangelii.

Pięciu młodych męczenników jest wzorem dla tak wielu ludzi młodych, którzy jeszcze dzisiaj, w wielu częściach światu, cierpią z powodu swojej wiary chrześcijańskiej. Dla wszystkich młodych są prawdziwymi towarzyszami życia, wskazującymi na trudne i fascynujące cele świętości młodzieżowej.

23 czerwca – Św. Józefa Cafasso
Także w tym roku wspomnienie to przypada w niedzielę. W tym dniu wspomina się właśnie “perłę włoskiego kleru”, znak nadzwyczajnej umiejętności otwarcia na drugiego człowieka, zrozumienia i miłosierdzia, bogatą postać kapłana, nauczyciela i formatora kapłanów, a wśród nich ks. Bosko, którego był kierownikiem duchowym przez 25 lat, od 1835 do 1860 roku: najpierw jako kleryka, potem kapłana, a wreszcie – założyciela zgromadzenia. Gdy chodzi o fundamentalne wybory ks. Bosko, te, jako doradcę i przewodnika, miały ks. Józefa Cafasso: Cafasso nie ukształtował w ks. Bosko ucznia “na swój obraz i podobieństwo”, a ks. Bosko nie skopiował Cafasso; naśladował go w jego cnotach ludzkich i kapłańskich – określając go “wzorem życia kapłańskiego” – ale czyniąc to zgodnie z własnymi, osobistymi przekonaniami i swoim specyficznym powołaniem; był wyrazem mądrości nauczyciela duchowego i inteligencji ucznia: pierwszy nie narzucał się drugiemu, ale sznował go w jego osobowości i pomógł mu odczytać wolę Bożą względem niego.

Cafasso nie założył instytutów religijnych; jego “fundacją” była “szkoła życia i świętości kapłańskiej”, którą realizuje, przykładem i nauczaniem, w Konwikcie Kościelnym św. Franciszka z Asyżu w Turynie. Jego sekret był prosty: być człowiekiem Bożym; czynić, poprzez proste codzienne działania, “to, co może przynieść większą chwałę Bogą i korzyść dla dusz”. Kochał bezgranicznie Pana, ożywiała go dobrze ugruntowana wiara, był podtrzymywany przez głęboką i długę modlitwę, żył szczerą miłością względem wszystkich. Znał teologię moralną, ale równie dobrze znał sytuacje i serce ludzi, za których dobro czuł się odpowiedzialny, jak dobry pasterz. Ci, którzy mieli tę możliwość być blisko niego, byli przemianiani w takich samych dobrych pasterzy i cenionych spowiedników. Wszystkim kapłanom wskazywał wyraźnie na świętość, którą mają osiągnąć właśnie w posłudze duszpasterskiej.  

Wspomnienie liturgiczne św. Józefa Cafasso jest dla wszystkich wezwaniem do wzmożenia drogi w kierunku doskonałości chrześcijańskiego życia. A w sposób szczególny przypomina ono kapłanom o znaczeniu poświęcenia czasu na sprawowanie Sakramentu Pojednania i kierownictwa duchowego.

Opublikowano 11/06/2013