(ANS – Miasto Panama) – W dniach 14-18 w Panamie odbyły się dwa ważne spotkania szkół katolickich z Ameryki: Kongres Międzyamerykański Edukacji Katolickiej, zorganizowany przez Konfederację Międzyamerykańską Edukacji Katolickiej (CIEC), oraz Spotkanie Szkoły Salezjańskiej w Ameryce (ESA, po hiszpańsku), w czasie którego członkowie Rodziny Salezjańskiej ocenili działalność po Cumbayà w 1994 r. i wyzwania, jakie stają przed wychowaniem katolickim na tym kontynencie.

Około 800 przedstawicieli zgromadzeń zakonnych i diecezji z terenu Ameryki Łacińskiej i Karaibów zgromadziło się w Panamie na XXIII Kongresie Międzynarodowym Edukacji Katolickiej, którego tematem było: „Wielkie wyzwania, wspólna tożsamość”. Z tej okazji zastanawiano się nad wychowaniem katolickim dzisiaj, w świecie „relatywizmu moralnego i etycznego, subiektywności, materializmu i odrzucenia Boga”, w którym wychowawcy katoliccy są wezwani do nowej ewangelizacji za pośrednictwem nowych środków, metod, programów wychowawczych, odpowiedniego personelu i struktur.

Przed i po Kongresie Międzynarodowym Edukacji Katolickiej odbył się Zjazd ESA, na który złożyły się dwa spotkania: pierwsze, w poniedziałek 14 stycznia, a drugie – w piątek, 18 stycznia, poświęcone edukacji na poziomie regionu i inspektorii. Uczestniczyło w nim około 150 członków Rodziny Salezjańskiej: Salezjanie, Córki Maryi Wspomożycielki, Córki Boskiego Zbawiciela i wielu wychowawców z całej Ameryki, reprezentujący blisko 60 Inspektorii regionu (różne grupy Rodziny Salezjańskiej). 

Obecni byli także ks. Miguel Angel García Morcuende i siostra Costanza Arango, odpowiednio odpowiedzialni za sektor szkoły z ramienia Dykasterium i Sektora ds. Duszpasterstwa Młodzieży Salezjanów i Córek Maryi Wspomożycielki. Sekretarz Generalny Międzynarodowej Organizacji Edukacji Katolickiej, ks. Angelo Astorgano, salezjanin, zabierając głos w czasie spotkania, mówił o potrzebie stworzenia sieci współpracy pomiędzy szkołami katolickimi na poziomie międzynarodowym i przedstawił program formacji wychowawców salezjańskich.
 
Trzeba pamiętać, że od spotkania w Cumbayá w 1994 r. do dnia dzisiejszego ESA przemierzyła prawie że dwudziestoletnią drogę refleksji i koordynacji szkół amerykańskich. Zostały zaprezentowane niektóre inicjatywy OIEC i jej nowa “sieć społecznościowa szkół katolickich”. Został także uaktualniony dokument dotyczący głównej ekipy animacji ESA, który opisuje w konkretny sposób odpowiedzialne osoby i funkcje animacji na poziomie kontynentu i regionu. Jednym z najważniejszych tematów był rozwój i debata poświęcone dobrym praktykom, inicjatywom i procesom realizowanym w czterech regionach ESA.

Po Trzecim Spotkaniu Kontynentalnym ESA w 2008 r. i decyzjach, jakie zostały podjęte w Santo Domingo w 2010 r., okazało się konieczne dokonanie oceny sytuacji i wyzwań dotyczących czterech głównych osi: animacja-zarządzanie-towarzyszenie, komunikacja, formacja i kultura oceny. Na koniec, w czasie spotkania regionów zostały ustalone linie robocze i kalendarium najbliższych spotkań.

Te dni spotkań, znaczone pokaźnym udziałem reprezentantów poszczególnych Inspektorii, stanowią zachętę i promują nową politykę edukacyjno-duszpasterską i struktury współpracy, pozwalające jednomyślnie stawić czoła nowym wyzwaniom związanym z Ameryką i Karaibami. Z czasem, we współpracy z wszystkimi, będzie się chciało położyć większy nacisk na posłannictwo Rodziny Salezjańskiej realizowane w służbie na rzecz różnych ludów obecnych na kontynencie.

Opublikowano 25/01/2013