(ANS – Rzym) – W dniach 26-27 listopada w Domu Generalnym odbyło się drugie spotkanie Międzynarodowej Salezjańskiej Ekipy Teologiczno-Pastoralnej. Obrady grupy, które prowadził Radca ds. Duszpasterstwa Młodzieży ks. Fabio Attard, stanowiły dalszy wkład w proces przemyślenia salezjańskiego duszpasterstwa młodzieżowego.

Proces rozpoczęty przez Dykasterium ds. Duszpasterstwa Młodzieży, po zakończeniu Kapituły Generalnej 26, przewiduje zaangażowanie różnych środowisk oraz połączenie teoretycznej refleksji z praktyką. W proces ten włączone są różne grupy robocze.

Międzynarodowa Salezjańska Ekipa Teologiczno-Duszpasterska jest jedną z tych grup. Składa się z kompetentnych salezjanów, reprezentujących różne Regiony świata, w których pracują synowie Ks. Bosko. Jest zaangażowana w rewizję i uaktualnienie podręcznika „Salezjańskie duszpasterstwo młodzieżowe. Podstawowe ramy odniesienia” (Rzym, 1981, 2002) pod kątem teologicznym, duszpasterskim i duchowym.

W poprzednim spotkaniu uczestniczyli: ks. Alberto Martelli (Włochy); ks. Jose Luis Plascencia Moncayo (UPS); ks. Gregoire Kifuayi Nzilimpiem (Kamerun); ks. Koldo Gutierrez Cuesta (Hiszpania); ks. Charles Maria Antonysamy (Indie); ks. Carlo Loots (Belgio); ks. Marcello Baek (Korea); ks. Miguel Angel Garcia (z Dykasterium ds. Duszpasterstwa Młodzieży).

Spotkanie wpisuje się w drugą fazę Przemyślenia Salezjańskiego Duszpasterstwa Młodzieżowego, która uwzględnia także pracę refleksji, która w tych miesiącach została przeprowadzona w inspektoriach.

W ciągu tych dwóch dni pracowano przede wszystkim nad układem dokumentu oraz starano się określić kryteria teologiczne i antropologiczne w odniesieniu do duszpasterskiego znaczenia salezjańskiej działalności. Chodziło tu o uaktualnienie struktury, aby „Podstawowe ramy odniesienia” mogły zaproponować odpowiednie podstawy teologiczne, duszpasterskie i charyzmatyczne dla posłannictwa salezjańskiego, które wpisuje się w to znacznie szersze – Kościoła, oferując szczególną, charyzmatyczną lekturę historii.

Wśród omawianych tematów znalazły się: bardziej wyraźna integracja teologii i inspiracji salezjańskiej, kryteria teologiczne i wybory duszpasterskie w perspektywie bardziej wyrazistego zaangażowania na rzecz ewangelizacji oraz pogłębienie relacji pomiędzy ewangelizacją i wychowaniem.

Jeszcze nie wchodząc w zakres aspektów metodologicznych działalności duszpasterskiej, ekipa zgłębiła Salezjańską Duchowość Młodzieżową, która rodzi się z ćwiczenia się w miłosierdziu duszpasterskim i misyjnej dynamiki, wychodzącej od spotkania z młodzieżą współczesnej kultury. Została powtórnie przywołana charyzmatyczna troska o ubogich, gościnność i poszanowanie odmienności, relacja oraz dialog w kontekstach różnych obszarów geograficznych, na których działają salezjanie.

W tym czasie, w których zarówno Kościół, jak i Zgromadzenie Salezjańskie, zastanawiają się nad swoją działalnością duszpasterską, ekipa pogłębiała znaczenie Programu Wychowawczo-Duszpasterskiego i Wspólnoty Wychowawczo-Duszpasterskiej, ukierunkowanych na animację, która coraz bardziej będzie się stawać duszpasterską mentalnością.

Opublikowano 28/11/2012