(ANS – Rzym) – Wielki Post daje nam “sposobność do refleksji nad tym, co stanowi centrum życia chrześcijańskiego – miłością. Jest to bowiem odpowiedni czas, abyśmy z pomocą Słowa Bożego i sakramentów odnowili naszą drogę wiary, zarówno osobistą, jak i wspólnotową. Jest to droga pod znakiem modlitwy i dzielenia się, milczenia i postu, w oczekiwaniu na radość paschalną”. Orędzie Benedykta XVI na Wielki Post 2012 skupia się na trzeciej cnocie teologalnej – miłości – i rozwija trzy aspekty chrześcijańskiego życia: troska o bliźniego, wzajemność i osobista świętość.

Ks. Pierluigi Cameroni, Postulator Generalny ds. Kanonizacyjnych Rodziny Salezjańskiej, proponuje pewien rodzaj syntezy orędzia Papieża, które w tym roku inspiruje się fragmentem z Listu do Hebrajczyków: “Troszczmy się o siebie wzajemnie, by się zachęcać do miłości i do dobrych uczynków” (10,24).

Troska o brata: spojrzenie na Jezusa popycha nas do zwrócenia uwagi na drugiego, do zatroszczenia się o brata. Duch rodzinny żyje i karmi się jakością i troską o braterskie relacje. Obojętność, brak zainteresowania, współczucia, twarde serce zawsze zastawia pułapkę. Braterstwo, na które zasadzają się zainteresowanie, współczucie, miłosierdzie pozwala oddychać wspólnocie i staje się wielkim snem nadziei dla tych, którzy się do nas zbliżają. Bardzo konkretnym, a często nieobecnym elementem jest odwołanie się do braterskiego upomnienia, do którego odkrycia na nowo Papież zachęca w perspektywie zdrowia duchowego, zbawienia dusz. Jakkolwiek, typowe dla wspólnot zakonnych, ale mogące być zastosowane w odniesieniu do każdej rzeczywistości chrześcijańskich relacji, „upomnienie braterskie” nie jest łatwą postawą, która domaga się wielkiego wzajemnego zaufania, oprócz tego, że odwagi i pokory. Dla naszych wspólnot tego rodzaju praktyka może stanowić wartościową pomoc w kontekście skutecznej współodpowiedzialności za powołania, aby zahamować odejścia i kruchość oraz utwierdzić dokonany wybór. W walce z egoistycznym indywidualizmem i obojętnością “wielką przysługą jest pomaganie i aceptowanie pomocy w postrzeganiu w prawdzie samych siebie, aby doskonalić własne życie i postępować bardziej prawidłowo drogą Pana”.

Dar wzajemności: komunia eucharystyczna i braterska otwiera nas na relacje z innymi. „Nasze życie i życie innych są współzależne, zarówno w dobru, ja i w złu; tak grzech, jak i uczynki miłości mają również wymiar społeczny”. Konkretnym wyrazem takiej wzajemności jest pokuta i prośba o przebaczenie grzechów członków własnej wspólnoty i radość z powodu wspaniałych dzieł, jakie Pan dokonuje w braciach. Jest to głęboka solidarność, która łączy nas jako członków tego samego ciała. Umieć prosić o przebaczenie i uznać dobro braci pomaga nam nawiązać autentyczne relacje i budować wspólnoty ewangelicznie wiarygodne.

Wspólna droga do świętości: jesteśmy zachęceni do codziennego wzrastania w życiu duchowym i dążenia w kierunku pełnej dojrzałości w Chrystusie. Aby przezwyciężyć pokusę letniości doceniamy w poznaniu, naśladowaniu i modlitwie bogactwo świetości, które wykiełkowało na drodze Ks. Bosko. “Kościół w swej mądrości, uznając i ogłaszając błogosławionymi i świętymi niektórych przykładnych chrześcijan, ma na celu także wzbudzenie pragnienia, by naśladować ich cnoty”.

“Świadectwo tak wielu braci i sióstr z Rodziny Salezjańskiej – mówi ks. Cameroni – którzy przeżyli w sposób radykalny naśladowanie Jezusa, i byli mężczyznami i kobietami komunii, jak Matka Maria Troncatti, Córka Maryi Wspomożycielki, której beatyfikacja się zbliża, i Nino Baglieri, Ochotnik z Ks. Bosko, którego proces się rozpocznie – jest motywem radości, jak również bodźcem do wzajemnej świętości”.

Opublikowano 22/02/2012